Hai moitos tipos de obrigacións. Hai, por exemplo, obrigacións laborais. E tamén hai obrigacións da alma e o corpo. ás veces entran en contradición e un debe elixir entre unhas e outras. Como debía haberlle ocorrido onte a Fran Rico.
Pero non.
Fran Rico elixiu a omnipresenza. Nada novo. é ao que se dedica no centro do campo do adj> Club de Fútbol, a estar en todas partes ao mesmo tempo, así que non lle custou demasiado. O costume. Recibía a Raia de Ouro, si, e ao mesmo tempo, a pesar de estar lesionado, tiña que cumprir co seu equipo, que lla xogaba en Sevilla. Os tempos non encaixaban. Non quedou outra que facer un pouquiño de maxia.
Durante a semana xa avisara ao Concello de Sanxenxo de que lle sería imposible estar presencialmente na carpa de Portonovo. Como compensación, o seu club ía realizar un vídeo para que fose proxectado ante os asistentes. Nel púidose ver ao xogador de Portonovo marcando un gol coa camiseta do Granada. Despois, as palabras, o agarimo. Fran Rico dirixiuse a todos aqueles que se acudiron na carpa, que non foron poucos aínda que o sol xogase ao agocho. Deu as grazas pola Raia de Ouro e recordou o primordial, o básico: en Portonovo están os seus amigos, é o lugar ao que sempre quere volver. Recoñeceu que non era o mesmo estar en persoa que falar por vídeo, pero xa se sabe que aqueles que gozan do don da omnipresenza tiran cara á modestia.
De ocupar o seu baleiro, de que non se notase, ocupouse a súa familia. Sobre todo Susi, a súa irmá, quen subiu ao escenario a recoller o galardón; e tamén a súa nai e a súa tía Amparo, que recibiron emocionadas o agarimo da xente.
Non quedou aí a maxia de Fran Rico. Tratábase dun acto emotivo, bonito, e non era o mesmo seguilo en directo que en diferido. Estar por centos de quilómetros pero co corazón en Portonovo implicaba un truco final: o xogador do Granada puido ver todo o que pasaba na carpa a través do skype grazas ao móbil dun familiar. A repetición da xogada quedaba para o día despois.
Ata aí chegaron os malabarismos: Fran Rico non puido xogar en Sevilla. Lesionado, non se calzó as botas. Ao seu equipo caeron catro, un detrás doutro. A maxia, toda, omnipresente, gastouse en Portonovo.
