Juana Rivas, a nai de Maracena (Granada) que permanece desaparecida desde o pasado 26 de xullo cos seus dous fillos menores para evitar entregalos ao seu proxenitor condenado no seu día por malos tratos e sobre quen pesa unha orde de busca e captura precisamente por non facer entrega deles, indicou que esconderse "é a única forma" ao seu alcance para protexer aos seus fillos, "as súas xoias máis prezadas", de "o auténtico pesadelo de terror" ao que se están enfrontando.
Rivas, nunha carta, quixo agradecer "todo o apoio" recibido ante o que non ten "suficientes palabras de agradecemento, pero si un corazón que se expande sen límites cara ás persoas con humanidade" e, así mesmo, pediu aos xuíces que tramitan a entrega dos seus fillos ao seu pai, Francesco Arcuri, condenado en 2009 por un delito de lesións no ámbito familiar, que se poñan no seu lugar e "paren esta tolemia".
A nai maracenera alega na referida carta, datada este pasado luns 14 de agosto, que coa súa fuxida non está a facer "nada malo" e que "se a lei se aplicara non estaría nesta situación".
En concreto, Rivas recalcou que se a primeira xuíza á que acudiu en España denunciando a súa "grave situación" en Italia a houbera escoitado e enviase a denuncia "inmediatamente como pon a lei, o Convenio de Haya, non estaría a ameazar" aos seus fillos senón "protexéndoos".
"Pero é que nin sequera se admitiu a trámite por erro e resulta que a denuncia de malos tratos, que tiña que chegar a Italia fai máis dun ano aínda non saíu de España", continuou.
Juana Rivas: "O meu marido cuspíame na cara diante dos meus fillos"
Rivas apuntou que para protexer ao seu fillo pequeno tamén pediu a súa custodia fai máis dun ano nun xulgado de familia español —xa que a do fillo maior tena desde 2009, segundo sinala na carta—. Ante iso, "ese xulgado citou a Francesco Arcuri varias veces durante meses, protexendo o seu dereito a ser escoitado, pero el nunca compareceu, como tampouco nunca veu ver aos seus fillos nin achegou nada para mantelos", incidiu.
"Desde que vin a España, sempre, polo ben dos meus fillos, estiven disposta a chegar a un acordo pero sempre a súa resposta foi que por encima de todo eu tiña que volver a Italia", subliñou Rivas, quen indicou que aos seus fillos "nunca lles falou mal do seu pai.
"Sempre intentei que tivesen boa relación e ata o seu pai mesmo di que sempre puido falar con eles cando quixo e se agora non falan con el, non foi porque eu llo negase, senón porque o meu fillo de once anos, a partir de decembro, díxolle que non quería falar con el porque non podía entender que o seu pai nos fixese sufrir tanto", engadiu.
Ante iso, Arcuri, segundo relatou o seu expareja, "non viña" ás citacións "nin contestaba as chamadas" da avogada de Rivas e "aos meses de pesadelo intentando formalizar a custodia do pequeno", a súa resposta foi presentar unha demanda internacional como "se se raptaron os nenos".
"NOVO CALVARIO". Tras a demanda do proxenitor "empeza un novo calvario", tal e como salientou Juana Rivas. Así, o 24 de novembro pasado, tres días despois de recibir a referida demanda, esta atópase sentada no banco dun xuízo, onde lle fan tres preguntas: "O pai dos nenos levábaos ao colexio?; O pai sostiña economicamente á familia? e; Por que non denunciou os feitos alí?".
Sobre estas cuestións, a nai maracenera contestou que Arcuri "levaba moitas veces ao colexio aos nenos" mentres el traballaba no negocio familiar sendo "o único que el estaba disposto a facer ao longo do día en relación aos nenos". Igualmente, "o negocio familiar estaba efectivamente ao seu nome, pero poden preguntar a calquera dos clientes quen facía a limpeza, a lavandería, a comida, quen atendía aos nenos, cargaba a leña, daba o cal, etcétera", apuntou.
"Á terceira pregunta de por que non denunciei os malos tratos en Italia, eu dígolles que calquera coa miña historia, vivindo nunha casa illada no campo a oito quilómetros do único pobo dunha illa pequena nun país que non é o meu, sen ningún familiar, traballando co meu maltratador, vivindo en casa do meu maltratador, que controla todas as miñas entradas e saídas, con veciños que me din que os trapos sucios lávanse en casa, non comezaría unha loita legal sen apoio nin recurso algún", resaltou Rivas.
Neste sentido, lamentou que a valoración que fixo a psicóloga do xulgado, "que nin sequera está colexiada", do seu fillo, o cal "contou cousas de terror e saíu ata en dúas ocasións do seu despacho", non se contemple" no informe.
"INCLUSO O MEU FILLO RECIBIU ALGÚN GOLPE". Rivas pregúntase na misiva por que se os seus fillos "son de España, un país cuxa lexislación o considera vítimas de malos tratos, condénaselles a ser enviados sen demora co maltratador a outro país".
Así, confesou que "cada situación violenta que desencadeaba este home era de portas para dentro, pero nunca se privaba de que os nenos non estivesen diante", incluso o seu fillo "recibiu algún golpe" intentando defendela.
"O meu fillo seguía ao seu pai cando este me encerraba para ver onde escondía as chaves tanto de casa como do coche, e el, pobriño meu, en moitas ocasións traíamas e dicía que escapase", manifestou a nai maracenera quen contou que "un día Francesco deixou ao noso fillo maior encerrado fóra no campo sen luz e con moito frío durante dúas horas que eu baixei ao pobo, algo que facía para facerme dano a min, para que non saíse".
"CUSPÍAME NA CARA DIANTE DOS NIÑOS". Nese aspecto, Rivas asegurou que Arcuri "non é un bo pai", senón que é un home "que dicía os peores insultos" e incluso lle cuspía na cara diante dos nenos".
"Son infinitas as veces que na miña mente reprodúcense as imaxes dos meus fillos aterrorizados abrazándome en prantos inconsolables, non comprendían que pasaba e sentían moito medo", apostilou.
Por todo iso, Juana Rivas dedica esta carta á xuíza de Primeira Instancia do Xulgado número 3 de Granada, a quen indica que "por favor se na súa man aínda queda algo no que nos poida axudar, que o faga" e que encamiñe este proceso "cara á cordura e a coherencia" pois os seus fillos "están en perigo" se se deixa camiñar esta inxustiza "que nos está martirizando".
