Os medos están detrás do hábito de morderse as uñas

As persoas que teñen esta teima presentan unha serie de trazos comúns relacionados coa ansiedade e outros factores
La onicofagia o el hábito de morderse las uñas es un "signo de ansiedad"
photo_camera La onicofagia o el hábito de morderse las uñas es un "signo de ansiedad"

Sofren ansiedade, son pouco asertivas e non son capaces de enfrontarse aos seus medos, senón que buscan un xeito de reducilos. Son os principais trazos que definen ás persoas que se morden as uñas, e que, segundo os expertos consultados, representa unha forma de "facer fronte a un perigo".

Do grego ónyx e phagía, a onicofaxia ou o hábito de morderse as uñas é un "signo de ansiedade" que a persoa leva a cabo como un xeito de combatelo, segundo o psicólogo clínico e socio do Colexio de Psicólogos de Madrid, Esteban Cañamares.

MANÍA. "É como cargarnos de enerxía para facer fronte a un inimigo", xustifica de xeito metafórica Cañamares, quen tamén sostén que esa ansiedade ou "reacción ao medo" adóitase canalizar na maioría dos casos ou ben coméndose as uñas ou consumindo máis comida do habitual.

Esta "teima", considerada un trastorno do control dos impulsos, sófrena principalmente os adolescentes, e de forma menos frecuente os adultos, tal e como asegura a especialista en dermatitis herpetiforme e enfermidade celiaca, Pomba Borregón.

A pesar de que a maioría das investigacións inciden en que a porcentaxe de homes que se morden as uñas é maior, a dermatóloga asegura que a tendencia a recorrer a un tratamento para evitar esa conduta é maior nelas que neles.

INFECCIÓNS. Entre os riscos que se derivan desta conduta, a doutora Borregón destaca dúas: alteracións irreversibles que impiden facer a súa función á uña -a de protexer aos dedos- e un incremento do risco de infección por "levar as uñas á boca".

"Sempre que haxa unha ferida as bacterias poden aproveitar para entrar", remarca a doutora en alusión ao traslado das bacterias da boca á ferida provocada no dedo.

Unha infección prodúcese con tan só estirar dun pelello, pero para ocasionar unha alteración permanente é necesario que o hábito se produza de "xeito crónico", segundo a especialista.

"Morderse as uñas provoca que a mandíbula adopte unha posición pouco favorable para a articulación", comenta o odontólogo Pedro Javier Muñoz.

Ademais de producirse desgaste tanto no bordo dos incisivos superiores como inferiores e danar a articulación temporomandibular, é dicir, a que une a mandíbula ao cranio, o odontólogo alerta de que tamén se pode perder parte do esmalte como consecuencia deste hábito.

TRATAMENTO. Con todo, Muñoz matiza que para que se produza calquera dano é necesario que "sexa repetitivo e prolongado no tempo".

Os expertos coinciden en que o tratamento deste tipo de impulsos "é difícil", e por iso existen múltiples diagnósticos que abarcan desde pintase as uñas a tomar "inhibidores da serotonina", como os psicofármacos, que controlan a ansiedade, aínda que tamén se usa a acetilcisteína.

"A doses altas, a acetilcisteína regula un mediador cerebral que fai que che diminúa o impulso de morderche as uñas", agrega.

O uso de esmaltes normais non funciona para non morderse as uñas porque a xente faio igual, segundo Borregón, quen recomenda ter as mans entretidas e usar esmaltes de xel xa que endurecen as uñas e provoca que o individuo "non sexa capaz" de mordelas.

En calquera caso, o psicólogo recalca que existen moitos "matices persoais" e por iso precisa que antes de que o suxeito inicie un tratamento para deixar de comerse as uñas débese "descubrir as súas preocupacións ou inquietudes".

Comentarios