A parella é un dos grandes factores aos que o verán lle pode pasar factura. Un de cada tres divorcios tramítanse en setembro. Debemos expornos antes de que finalice a época estival o porqué diso, para conseguir unha verdadeira medida preventiva e a real solución aos problemas de parella.
"É común que, despois do verán, aumente o número de persoas que acoden á miña consulta para realizar terapia de parella. No verán é cando máis tempo temos para dedicarnos á parella e os problemas seguen ou empeoran, xa que é o momento cando non existe a explicación e o autoengano. Moitas parellas autoengánanse durante o ano e os seus problemas atribúenos á tensión laboral, a non ter tempo para realizar os seus hobbies. Cal é a solución? Esperar á volta ao traballo, cando a rutina do día a día e o pouco tempo na convivencia fan que de novo a parella senta nunha rutina, un acordo, un equilibrio que pode ser san ou patolóxico segundo o perciban as partes", afirma o psicólogo Jorge López Vallejo.
Temos identificado que, se a relación de parella é boa, ao final do verán a parella afiánzase; pero, se é mala, ao finalizar as vacacións a deterioración é máxima e, en moitos casos, irreversible, aínda que ter diferenzas co seu cónxuxe nestes días, non ten por que ser un indicador de crise na relación.
Jorge López Vallejo, logo de moitos casos de tratamento, resume en tres os factores de risco que provocan problemas de parella no verán.
PASAR DEMASIADO TEMPO XUNTOS É UN ERRO. Cométese o erro de pasar día tras día xuntos sen ter tempo para estar a soas. Hai que dispor dun espazo individual, para poder facer o que se desexe, logo resultará máis complicado atopar o equilibrio coa parella.
AS EXPECTATIVAS ALTAS ACABAN EN DECEPCIÓN. Ao desexar tanto as vacacións, planificalas e pensalas, contraditoriamente a maioría das veces non adoita ir tan ben como pensaramos. Expectativas altas son o risco de decepcionarnos.
CONTEXTO DE NAMORAMENTO, DESAMOR E INFIDELIDADES. O verán é tempo de praia, de bañadores, de música. Nas conversacións fálase sempre do namoramento, da paixón ou do desamor, do desengano, das infidelidades ou das traizóns. Ademais, é un momento no que moitas parellas adoitan volver saír de noite e poden volver sentirse desexables polos demais. Todos estes factores poden ser un cóctel explosivo para a supervivencia en parella aparecendo, entre outros, o problema dos celos, controlado durante o resto do ano. Existen indicadores para saber que algo está a pasar.
A COMUNICACIÓN. Sermonear e dar cousas por entendidas
Dar por feito cousas que non se falaron antes -"Pensaba que hoxe iamos saír a cear, supuña que che ía a gustar..."-, puntualizar ao outro, corrixir, sermonear, botar en cara, "deixa, xa o fago eu", non falarse, non escoitar...
NON HAI OBXECTIVOS COMPARTIDOS: TI AO MAR E EU Á MONTAÑA. O conflito xorde cando non hai acordos comúns. Se un quere ir á montaña e facer deporte, e o outro prefire ao mar e non facer nada de deporte, ou ben un quere sempre conectarse a internet e outro ir con amigos. "Toda parella pasará polo menos unha crise na súa vida, debemos evitar asustarnos e, sobre todo, evitar magnificar. 'Crise' en xaponés escríbese con dous signos que significan: perigo e oportunidade. Unha crise pode converterse nunha oportunidade para cambiar", afirma López.
UNHA SEXUALIDADE NON SATISFACTORIA. Ao ter máis tempo, pódense propiciar máis encontros sexuais. Se estes non se dan, fai que poida aumentar a irritabilidad e a tensión, así como detectarse ou facerse máis visible calquera problema na área da sexualidade: pouco desexo sexual, eyaculación precoz, dor na penetración, etc. Algo que pode ter graves consecuencias nun futuro.
Paradoxalmente, non debemos facer activamente nada para intentar buscar unha solución inmediata. Trátase de esperar a que pase o temporal, a que se acougue a marea e, desde aí, partir. Esta é unha das medidas máis difíciles de aplicar. A maioría das persoas tenden a ser impulsivas neste tipo de contextos.
As discusións hai que afrontalas. As pelexas, as recriminacións, as críticas ou os menosprecios, cando se está en conflito, hai que pasalos. Canto máis se queren controlar, máis se perde o control. Deben crearse momentos de discusión, de acordo diario, de reproches se fose necesario; pero acordado, deliberado. Hai que discutir voluntariamente en espazos concretos, que sexan diferentes ás contornas de discusión habituais é necesario. Para romper reaccións de enfado, é necesario romper tamén cos espazos comúns e habituais de discusión.
Adoitamos ver moi rápido o que o outro non nos fai, non nos dá, non nos di, e en cambio, cústanos ser conscientes do que non facemos, non damos, non dicimos ao outro. Se se quere recibir, débese empezar a saber dar, atreverse a construír a realidade desexada.
"É recomendable que, sempre que se atravese unha crise de parella, se traballe individual ou conxuntamente cun psicólogo, desde outra visión ben técnica, ben obxectiva e persoal ou cunha estratexia clínica, xa que axudará a fortalecer de novo a relación para seguir con paso firme o proxecto de vida compartido que se desexa", conclúe o experto.
