Entre palabras como convivencia, familia e proximidade, os habitantes das barriadas tratan de definir estas pequenas grandes cidades que esconden os municipios e que cambiaron drasticamente coa entrada no século XXI. Ese é o caso da coñecida como barriada de Mogor, na parroquia marinense do mesmo nome.
Estas casas, cunhas das vistas máis privilexiadas do municipio, son un balcón á praia de Mogor e á Ría de Pontevedra e nas últimas décadas perderon á maioría da súa poboación. A vida que albergaban nos anos 80 e 90 e que habitantes de toda a vida como Porto Pérez e Manuel Aguete recordan, xa non se contempla.
No seu lugar, a media de idade dos seus veciños aumentou co paso dos anos, aínda que as novas xeracións poderían darlle unha segunda oportunidade a un dos barrios máis destacados de Marín.
HISTORIA. En marzo de 1957, o Concello de Marín, en sesión plenaria, cedía ao Instituto Social da Mariña (ISM) unha parcela no lugar do Monte, explica o historiador Celso Milleiro. En xullo, dous anos máis tarde, o Estado aprobou un proxecto para a construción dun grupo de vivendas na zona, que contemplaba a creación de 110 inmobles, que comezarían a construírse uns anos máis tarde e que serían finalmente 105.
O director xeral do ISM inaugurou o espazo en novembro de 1965, con algunhas casas aínda en proceso de construción, pero cunha renda mensual xa fixada. Clasificadas en vivendas de A, B e C, as mensualidades oscilaban entre as 481, 43 pesetas para as máis sinxelas e as 518,62 para as de tipo C, as non adosadas.
Pensadas nun primeiro momento para os veciños que se dedicaban á pesca, foron habitadas posteriormente por profesionais de distintos sectores. Manuel Aguete, veciño do barrio desde os primeiros anos, recorda convivir con taxistas, mariñeiros ou propietarios de locais de hostalería, aínda que a cultura mariñeira sempre persistiu.
"Aquilo si era vida", sinala Porto Pérez daquelas primeiras décadas. Filla dos propietarios do primeiro ultramarinos da barriada, que servía á súa vez de pequena taberna, esta veciña recorda o barrio cheo de mozos. "As familias tiñan unha media de cinco ou sete fillos" chegando a xuntar entre tres ou catro fogares ata 30 menores.
Naqueles primeiros anos, a ampla presenza de nenos impulsou a creación dunha escola pública na que se formaron varias xeracións e que pechou fai máis dunha década pola falta de nenos na barriada. Agora, ese pequeno edificio acolle o Centro Socio-Cultural, explica Pérez.
Os veráns, como adoita ocorrer en todos os pequenos municipios, aumentaban considerablemente a poboación da barriada, e ségueno facendo. Aguete fai memoria daquelas tempadas estivais de fai 40 anos nas que todas as familias coñecíanse e pasaban tempo xuntos. "Os mozos xuntábasen para escoitar música e pasar as tardes, viña xente doutros municipios... Había moita vida".
A falta de novas xeracións provocou que hai máis dunha década se pechase o colexio que había na barriada
A pesar das familias numerosas que viviron na zona, as xeracións non quedaron nas casas e moitas das vivendas pasaron de man en man. Agora, a maioría das persoas que habitan alí son maiores, aínda que as novas xeracións parecen comezar a chegar.
A familia de Iván García é unha delas. Aínda que se mudaron á barriada hai pouco máis de dez anos, considéranse de Mogor "de toda a vida" porque toda a súa familia atópase alí. Precisamente ese foi un dos motivos que os impulsou a retornar ás súas raíces e asentar o seu fogar neste histórico barrio marinense, así como a proximidade á praia, que se atopa a poucos minutos da barriada, sinala García.
"Sempre fomos unha familia que preferiu os arredores á urbe". "Aquí tes esa tranquilidade, sen renunciar aos servizos da cidade" e é que o centro urbano de Marín atópase a poucos quilómetros da barriada. "Non tes ningunha carencia".