Familiares dos 21 falecidos no naufraxio do pesqueiro galego Vila de Pitanxo, que naufragou o pasado 15 de febreiro a 450 quilómetros ao leste de Terranova (Canadá), aseguraron este luns que os prexudicados polo afundimento do barco son eles e non a empresa armadora.
Así o sinalaron tras reunirse este luns co alcalde de Vigo, Abel Caballero, logo de coñecerse que a compañía Nores pediu ao xuíz acudirse na causa como prexudicada polo naufraxio.
"Non o entendo", lamentou a portavoz das familias e filla dun dos mariñeiros falecidos, María José de Pazos, quen indicou que os prexudicados son os familiares das vítimas, que están "rotos" e que son os que realmente queren saber "a verdade".
Por iso, subliñou a necesidade de que se baixe ao pecio para obter datos do que puido ocorrer na madrugada do 15 de febreiro e reivindicou que as familias e o terceiro sobrevivente, Samuel Kwesi Koufie, sempre insistiron na necesidade de buscar o barco afundido, mentres que os outros dous sobreviventes (o patrón, Juan Padín, e o seu sobriño, Eduardo Rial) non o solicitaron, así como tampouco o fixo a empresa armadora. "Coas palabras cada un retráctase", sentenciou.
Moción en Vigo
Por outra banda, De Pazos agradeceu a Caballero a reunión e adiantou que o pleno do Concello de Vigo aprobará previsiblemente este mércores unha moción en apoio ás familias dos 21 mariñeiros falecidos, como xa fixeron hai un mes outros municipios galegos.
Nesta moción, que as familias propuxeron en abril e que non foi tramitada polo Concello olívico, ínstase o Goberno a que se baixe ao barco para buscar probas, sáibase a verdade e fágase xustiza.
De Pazos puxo o foco nos indicios que apuntan cara ao capitán do barco, que podería haber labor 21 delitos de homicidio por imprudencia, tal como recolle a Audiencia Nacional no seu auto.
Investigación
O pasado venres saíu á luz que a Audiencia Nacional ha citado a Juan Padín a declarar o
A principios do mes pasado, o xuíz da Audiencia Nacional Ismael Moreno acordou remitir aos xulgados de Marín a investigación sobre o naufraxio, indicando no seu auto que vía indicios de polo "menos 21 delitos de homicidio por imprudencia grave e contra os dereitos dos traballadores".
Con todo, o xulgado de Marín rexeitou facerse cargo do caso, ao non verse competente, polo que agora a AN comezou as dilixencias, aínda que previsiblemente será o Tribunal Supremo o que finalmente decida a quen lle corresponde a causa.
Neste sentido, a Audiencia Nacional puxo en "dubida" a versión ofrecida por Juan Padín, o patrón do pesqueiro, indicando que a velocidade do buque ás horas da traxedia "suscita dúbidas" sobre a declaración do capitán acerca da parada dos motores por avaría como causa determinante da escora e posterior afundimento do barco.
Todo iso despois de que Padín, un dos tres sobreviventes, asegurase que sobre as 04,00 horas da madrugada parouse o motor do barco, o que dadas as condicións meteorolóxicas existentes nese momento determinou a sucesiva entrada de auga pola aleta de babor, ocasionando unha cada vez maior escora.
Vista a situación, segundo o declarante, deu á tripulación o sinal de abandono do buque previa colocación do traxe de supervivencia e chaleco salvavidas. "Xa con todo colocado dispómonos ao arriado da balsa de babor", engade o capitán, que deixa encargado ao primeiro oficial, por canto el diríxese a arriar a balsa de estribor, o que consegue e embarca a tripulación. Eduardo Rial, sobriño do patrón e outro dos sobreviventes, ofreceu unha declaración similar á do seu tío.
Samuel Kwesi, o terceiro sobrevivente á traxedia, explicou nun primeiro momento que ao pararse o motor o barco quedou á mercé das ondas, o que, unido ao peso do aparello, fixo que entrase moita auga e se escorara cara a babor. Entón ouviu ao capitán ordenar que subisen á ponte, o que fixo sen o traxe de supervivencia ao non darlle tempo.
Con todo, nunha posterior declaración, deu unha versión "absolutamente distinta" dos feitos. Él sinalou que o motor non se parou, senón que as maquinillas que recollen o aparello deixaron de funcionar ben, tensando pero non recollendo e provocando a escora.
Por iso, gritáronlle ao capitán que soltase os aparellos, pero este negouse. Despois, co buque moi ladeado, parouse o motor e incrementouse a escora de babor. Samuel subliñou que en ningún momento o capitán deu orde de porse os traxes de supervivencia aínda que el e o seu sobriño si os levaban, o que lle sorprendeu.
