CON TODO perdido, o patrón de narcosubmarino que transportaba máis de tren toneladas de cocaína cara a Galicia fixo un último intento por salvar o pelello. Chamou ao seu amigo Iago S., que, como el e os dous tripulantes ecuatorianos, seguirá en prisión, probablemente ata a data do xuízo. O mozo vigués, inexperto nestes lidees, contactou con tres persoas máis, entre elas o seu pai Enrique. Apenas dous ou tres días antes do apresamento do primeiro semisumergible incautado en augas europeas, emprenderon unha utópica carreira que incluía non só o intento de rescate dos seus compañeiros, senón unha descarga na zona de Cíes do todo utópica, pois carecían dos medios, a infraestrutura e a experiencia necesarias para tal operación. Os auténticos organizadores da mesma, conscientes de que nada había que facer por recuperar o cargamento, levaban fóra da circulación máis dunha semana.
Os datos máis interesantes do auto exposto o venres pola titular do Xulgado de Primeira Instancia e Instrución 1 de Cangas do Morrazo, Sonia Platas, subxacen da solicitude de posta en liberdade de Iago R., a quen vincula directamente co intento de aluguer dunha embarcación para saír en busca do submarino, pero que con todo decide pór en liberdade a instancias do fiscal Antidroga. Ambos saben certamente que, a pesar de que puidese existir tal intención, non tiñan posibilidade algunha de desenvolver un plan que non era cousa súa, senón dun gran armazón criminal que optou por deixar tirados aos tripulantes e dar por perdida a mercancía a cambio de manterse afastados dos focos e da Policía.
No auto, a xuíza explica que as pescudas policiais do Gupo II da Udyco de Pontevedra desenvolvidas tres semanas despois do achado do batiscafo serviron para identificar ao citado Iago R., empresario fincado dacabalo entre Vigo e Lleida e que, xunto ao xa citado Iago S. (o que falaba directamente co patrón do submarino), "tratarían de alugar unha embarcación e un permiso de embarcacións de recreo (PER), así como un camión ou unha furgoneta, co propósito de achegar víveres e roupa ata as illas Cíes e facer a descarga da sustancia que transportaba a embarcación". Como non lles foi posible conseguir a infraestrutura (nun intento que se realizou cando o submarino xa navegaba en augas próximas ás Rías Baixas, o que indica que nada diso estaba previsto), optaron por lle plan B: enviar a Rodrigo H. á praia do Foxo co obxectivo de marcar o punto de entrada en terra aos tres tripulantes e rescatalos, de aí a roupa limpa (para tres homes) e as barritas enerxéticas achadas no seu turismo.
O auto xudicial desvela que a roupa e os aveños foron adquiridos menos de 48 horas antes do apresamento no Decathlon City da viguesa cale Príncipe.
A encargada do Decathlon City de cálea Príncipe explicou que se gastaron 300 euros en roupa e outros aveños "por triplicado"
Volvendo ao utópico intento de rescate e descarga no exterior da ría de Vigo, a Comisaría de Pontevedra acolleu a declaración en calidade de testemuñas de dúas persoas que foron requiridas polos investigados para o préstamo ou o aluguer dos vehículos que pensaban serviríanlles para tal fin. O primeiro deles, Brais, explicou que recibiu unha chamada de Iago R. preguntándolle se tiña un camión que lle podía prestar. O seu contacto díxolle que si, pero lle indicou que precisaba o carné preciso para conducilo. Por iso, Iago preguntoulle por unha pick-up que Brais xa non tiña, ofrecéndolle, iso si, un todoterreo.
Unha testemuña afirmou que tres dos investigados propuxéronlle ir á zona de Cíes no seu barco ou, na súa falta, que llo prestase
Ao día seguinte, o segundo das testemuñas, Fabián, recibiu unha mensaxe do mesmo investigado. Minutos despois atopouse con el no interior dun Renault Megane negro no que tamén ían Iago S. (o que recibiu o aviso do piloto do batiscafo) e o seu pai Enrique. "Unha vez reunidos, propuxéronlle saír no seu barco máis aló de Cíes para levar roupa e víveres a alguén, sen especificar a quen, ou, en caso contrario, se lle podían deixar o PER para alugar un barco na empresa de aluguer de embarcacións". Fabián díxolles, segundo o seu propio testemuño, que xa non tiña o barco, que o vendeu, que non lles deixaba o PER. A proposición pareceulle en grao sumo estraña (como non podía ser doutro xeito) "e non lle gustou", explica a xuíza, que engade que a testemuña lles dixo que "co temporal que había, ninguén lles ía a alugar un barco".
En canto ás compras en cálea Príncipe, a encargada da tenda afirmou que a efectuaron "moi rápido, case sen elixila e pagando en efectivo", levándose roupa, lanternas e barritas, "todo por triplicado". Pagaron algo máis de 330 euros.
Con todos os datos na man, o fiscal Antidroga de Pontevedra, Pablo Varela, fixo fronte entre o xoves e o venres ás solicitudes de posta en liberdade provisional elaboradas polos representantes legais de todos os investigados de nacionalidade española. No caso de Enrique S. e Rodrigo H., o auto de liberdade provisional vén dado porque, segundo consta nas actuacións, eran as persoas sobre consta unha participación obxectivamente menor nos feitos que se están investigando. Ademais, xuíza e fiscal coincidiron en que nin un nin o outro teñen posibilidade algunha de obstruir a acción da Xustiza mediante a destrución de probas a estas alturas. é por iso que se decretou a súa liberdade provisional, aínda que un e outro, como os demais, serán levados a xuízo polos delitos que presuntamente cometeron.
En cando a Iago R., a súa participación é certamente máis relevante, pois estivo a xestionar xunto a Iago S. a adquisición de vehículos. Con todo, e posiblemente por mor do utópico do plan, o fiscal acepta a súa posta en liberdade previo pago de 50.000 euros como fianza. Permanecerán no cárcere xunto aos dous tripulantes ecuatorianos Agustín Á., piloto do batiscafo, e Iago S., presunto cerebro do utópico plan de rescate e descarga.
