Unhas 30 persoas chegadas de toda Galicia e tamén de Madrid, onde ten a súa sede a Asociación Española de Narcolepsia, participaron onte nunha sesión informativa sobre esta enfermidade que se desenvolveu no Hospital Quirónsalud Miguel Domínguez. "Foron moi participativas. Sofren unha enfermidade que lles preocupa e por iso son moi activas. Tamén estivo algún paciente sen diagnosticar. Valoro a reunión moi positivamente", manifestou Emilio Rodríguez, neurofisiólogo da Unidade do Soño do hospital pontevedrés, ao final do encontro.
A narcolepsia é unha alternación do soño que se caracteriza por excesiva somnolencia diúrna, moitas veces brusca e incontrolable. Este síntoma pode acompañarse de alucinacións e episodios de parálises do soño e tamén de ataques de cataplexia, que levan a unha perda do ton muscular.
Rodríguez estivo acompañado pola doutora María Castro, neuróloga do mesmo hospital, e por Sonia Fernández Gil, xefa do Servizo de Neurofisioloxía do hospital Álvaro Cunqueiro, e Pablo Vicente Alba, neurólogo neste centro público vigués.
"Nós temos preto de 40 pacientes en consulta", apuntaron estes doutores, aínda que esta cifra non se pode aplicar a toda a área sanitaria viguesa. Os pacientes pontevedreses son derivados ao Quirónsalud ou a Montecelo.
"Non hai un fenotipo de narcoléptico", destacou Fernández Gil. "A idade de inicio, normalmente, é a adolescencia, entre os doce e os 17 anos, aínda que se adoita diagnosticar máis tarde".
O "sono terrible, moi potente, brusco e irrefreable durante o" día é o principal síntoma desta enfermidade considerada rara e infradiagnosticada, sinalou Emilio Rodríguez.
ADOLESCENTES. "Se se asocia a cataplexia, parálise do soño e alucinacións é un diagnóstico moi fácil, pero non sempre aparecen os catro síntomas ao principio", apuntou Sonia Fernández. "Sobre todo en nenos e adolescentes adóitase confundir, porque dormen menos horas, xa que quedan espertos ata tarde e fan unha privación de soño crónica diaria, que tamén produce excesiva somnolencia diúrna". Tamén é a época, engade, na que aparecen outros trastornos do soño, como as pernas inquedas, ou o atraso de fase. "Como se xunte todo iso, que produce trastornos de comportamento e baixo rendemento académico, confúndese e se infradiagnostica".
Fernández Gil admite que con síntomas deste tipo "unha persoa normal non pensa na narcolepsia, iso seguro" e os médicos de familia ou os pediatras "non o teño tan claro". "O má común é que non sexa narcolepsia", apostila Vicente Alba.
A doutora abordou tamén unha das preocupacións que expoñen estes pacientes, referidas ao permiso de condución. "O regulamento que unha persoa con narcolepsia non pode conducir, pero hai que estudar cada caso de xeito individual e se está tratada médicamente e non ten somnolencia durante o día pode sacarse o carné, aínda que o terá renovar máis frecuentemente".
A vida dos narcolépticos é "relativamente normal, sobre todo en casos severos". O tratamento "conségueo controlar case todo, pero de aí a necesidade de facer sestas programadas durante o día e levar unha hixiene do soño nocturno en condicións".
