O cártel de Liverpool enchía os petos de Sito Miñanco comprándolle a súa cocaína

Investía para comprar a droga en orixe e multiplicar o seu valor ao pola en mans dos seus socios británicos 
El narcotraficante cambadés Sito Miñanco. DP
photo_camera O narcotraficante cambadés Sito Miñanco. DP

O negocio da droga é máis rentable cando se consegue colocar a mercancía ao mellor ofertante. Iso fai que, con cada vez maior frecuencia, as mafias do narcotráfico dirixan os seus esforzos a establecer acordos con organizacións criminais de países moi concretos. E niso, José Ramón Prado Bugallo, Sito Miñanco, tamén era o mellor. Cando xa pasaron máis de dous anos e medio desde a operación Mito (que supuxo a súa última caída) e co fiscal especial Antidroga da Audiencia Nacional, Ignacio de Lucas, a piques de concluír a súa acusación, transcende a identidade do principal socio do cambadés nos seus negocios: o cártel de Liverpool. As investigacións anteriores e posteriores ás detencións e as pescudas relacionadas con distintos alixos incautados en Colombia, en España e en Reino Unido apuntan a que boa parte da droga que Miñanco introducía en España (e que adquiría en orixe a prezos moi baixos, menos de 5.000 euros o quilo), estaba predestinada ao mercado máis lucrativo de Europa: as illas británicas. Alí obtería uns 50.000 euros por cada 5.000 investidos.

Sentínme ben, si. En canto chegue o meu voo irei alí, a casa de Michael, a contarllo, e dareille a miña opinión

A intervención das comunicacións efectuada pola Brigada Central de Estupefacientes mediante a sonorización do vehículo de Quique Arango, un dos principais colaboradores de Miñanco, serviron para coñecer o nome de pila e o alcume do xefe do grupo inglés, alias Math ou Michael, e para deter a un individuo que se aventurou a saír ao mar nunha das planadoras de estaleiros O Facho, en Cambados, en dirección ao remolcador Thoran que transportaba os 3.800 quilos de cocaína que foron comisados. Trátase do notario do grupo británico, Robert Miller, que sería detido meses despois polas autoridades do seu país logo da operación. Miller, que non logrou o seu obxectivo (a lancha rápida tivo que renunciar ao alixo ao coñecerse a súa incautación) púxose en mans dun dos mellores pilotos de planadoras de todos os tempos: Fernando Prado, alias Chiscote, que tripulaba a lancha xunto ao seu fillo Marco. Miñanco situoulle xunto aos seus mellores homes para que puidese participar en primeira persoa da gran especialidade dos narcotraficantes galegos: recoller os fardos nas planadoras e introducilos a través das rías sen ser visto. Non contaban coa pericia da Policía, que non só lles seguía, senón que conseguiu acreditar por completo as súas intencións. A continuación, un extracto da conversación literal mantida entre os dúas segundas espadas das organizacións, Quique Arango (Q.A.), socio de Sito Miñanco, e Robert Miller (R.M.), notario do grupo de Liverpool, tras a viaxe deste último na lancha galega.

Q.A.- ¿Esta experiencia pareceuche boa ou mala?

R.M..- Bo, obviamente foi malo, pola ondada e todo...

Q.A.- Bo, claro, pola perda, non te preocupes.

R.M.- Pero á parte diso bastante boa, bastante boa.

Q.A.- ¿Si? ¿Si? ¿Sentiches ben?

R.M.- Si, cando chegue o meu voo alí irei contarllo. En canto volva a casa debería dicirllo, ir a Michael e contar o que ocorreu e darlles a miña opinión.

Q.A.- Xa, si.

O presunto narcotraficante británico chegou á provincia de Pontevedra logo de voar a Madrid vía Dublín. É a estratexia máis habitual dos delincuentes británicos, pois os voos desde a capital irlandesa cara ao resto de Europa non están controlados polas autoridades inglesas. Dese modo, para elas, Miller só viaxou de Liverpool a Dublín, pero non estivo en España.

Unha vez que as forzas de seguridade interceptaron o Thoran, o británico viviu unha experiencia que dificilmente esquecerá, pois, segundo sosteñen os investigadores, a lancha na que viaxaba acabou no fondo do mar e el acabou regresando a porto, neste caso ao de Ribeira, a bordo dun pesqueiro que saíu ao seu encontro.

No estaleiro onde fun (O Facho) xa estaban coa seguinte lancha, xa en construción, medio temrinada

Q.A. -¿Facía frío na lancha ou non? ¿Ou era normal?

R.M.- ¿Frío? Os dous primeiros días facía moito sol, moi moi agradable. E logo o último día o frío volveu, facía frío, chovía, o mar... o mar facía así, así... Así que aínda que o barco fose lento, movíase para arriba e para abaixo.

Q.A.- ¿E a túa cabeza estaba ben?

R.M.- Non, non, estaba ben... bo, o primeiro día cando saímos a primeira noite, digo, ao día seguinte cando había [ininteligible] mareeime, pero na parte de arriba, arriba non había problema.

O notario de Liverpool sería trasladado desde Ribeira ata Valladolid por Juan Antonio Fernández, presunto brazo dereito de Sito en Galicia, e desde Valladolid ata Madrid, onde tomaría o voo de volta, foi conducido por Arango, o gran nexo de Miñanco en Colombia e enlace directo cos donos da droga no país suramericano. Neste traxecto contoulle, ademais, que viu o estado da construción da planadora que terían previsto empregar para o seguinte negocio que, segundo parece, xa tiñan pechado británicos e galegos.

Tiñamos que manternos cubertos por se viñan os helicópteros (...) obviamente son profesionais

R.M. -No estaleiro, onde fun, sabes, en en o momento, xa empezaran a seguinte, xa estaba en construción, a seguinte lancha, xa está medio terminada.

Q.A.- Todo construíuse, construíuse todo na nosa casa vixiada, todo, todo.

Ao longo do traxecto, o inglés explicáballe ao colombiano o modus operandi dos servizos secretos británicos e da DEA, que, segundo explica, "controlan todos os barcos" que cruzan o Atlántico. Tamén lle advirte de que o emprego de teléfonos encriptados de forma rutineira non fai senón porche no foco da Policía. "Iso só o leva o que vai delinquir, porque custa moito". Por outra banda, falou moi ben da profesionalidade dos seus compañeiros de singradura, os citados Fernando Prado, alias Chiscote (que, por certo, segue en procura e captura desde a citada operación) e Marco Prado, fillo do anterior.

Q.A. -A bordo só tiñades algo de picar.

R.M.- Si, sándwich, plátanos...

Q.A.- Sándwich, mazás, auga.

R.M.- Si, e plátanos e auga, iso é. Ten graza, porque no barco obviamente, Nando, Eserfi e Marco fan isto todo o intre, así que están afeitos ao barco e eu móntome e estou como colgando... [ri] no barco... en plan non é... en plan o tempo, o mar está moi axitado e eu bótome para atrás, e eles estaban na parte traseira do barco sen agarrarse a nada, na parte de atrás sen agarrarse.

Q.A.- ¡Ohh, non! [ri].

R.M.- E eu en plan meándome.

Q.A.- [Ri] é como... vale, unha vez vale pero nin unha máis.

R.M.- E tiñamos que manternos cubertos, por se viñan helicópteros. Así que dixeron que tiñamos que darnos présa e cando facía mal tempo, Marco tomábase unha cervexa na parte de adiante sen chaqueta, sen agarrase (...) Obviamente son profesionais.

O único detalle que non gustou demasiado ao británico foi a localización dos estaleiros O Facho, segundo el nun punto moi afastado de altamar no que a saída das planadoras está exposta a moitos ollos. Arango non entrou nese debate. É o centro de operacións do seu xefe, e non cabe discusión. Sobre a perda da droga, pareceu non importarlle demasiado, clara mostra do poder económico da súa organización, que, ademais, polo que se intúe, xa tiña en marcha novos traballos xunto aos galegos.

eles fan isto todo o intre, están afeitos ao barco, monteime e estaba a colgar e eles sen agarrarse

Outro indicio que deixa claro o potencial do cártel de Liverpool é a intención que expresou Robert Miller a Quique Arango de estender as súas tentáculos cara a Nova York, O británico, duns 50 anos, realizou preguntas sobre a puxante industria do cannabis en España, explicándolle que en Londres se vende a 5.000 euros o quilo.

Miller, que situou ao seu xefe en Portugal e en Marrocos xusto cando el estaba en España, tamén falou dos seus negocios en Ámsterdam. Cara a Holanda tamén se dirixían os negocios de Prado Bugallo.

Comentarios