Din que non é ouro todo o que reloce, pero si o poden ser algunhas cousas que non deixan de desprender brillo: sábado, Pontevedra, foi un exemplo diso. Nun comezo de fin de semana que veu debaixo do brazo co aumento das restricións polos rebrotes, a cidade, sempre baixo a responsabilidade que nunca se debe nin se debeu negociar, viviu unha tarde que serviu para paliar uns ánimos xerais que volven estar baixo mínimos. O Meigo Rei Midas, unha nova iniciativa de 'Ven Trebellar nas Peregrinas', foi un dos encargados de botar azucre nunha ferida que desprende outra vez un forte cheiro a salgado. Fíxoo no Parque Amalia Álvarez, convertendo en ouro a unha Peregrina que demostrou que, ata nos momentos difíciles, pódense pasar bos intres. Ou intres normais, que agora se valoran moito máis que antes.
Tamén os cabezudos e os xigantes, en Ruandos que transformaron a toda a cidade no seu circuíto, encargáronse de pór un toque de optimismo a un cadro que parece outra vez pintado en branco e negro: os disfraces, e tamén a música, alegre e festiva, colorearon un día que foi difícil na teoría pero que os artistas intentaron facer máis sinxelo na práctica.
Os concertos, outra vez, pecharon a tarde de festas: 'Moloch', 'Daniel Minimalia' e 'Pablo Lesuit', en Ferraría, Praza de España e Campolongo respectivamente, foron os encargados de que a noite soase como debía soar.
