Mariscadoras de Lourizán salvan a un golfiño que quedou varado coa baixamar

O exemplar, de tres metros de longo e 350 quilos de peso, permanecía inmóbil á altura de Celulosas ►Efectivos do Cemma e Bombeiros improvisaron cadea humana acuáticas para conducir ao animal cara a mar aberto

Mariscadoras con el delfín. DP
photo_camera Mariscadoras co golfiño. DP

Pasaban uns minutos das 10 da mañá cando a ría de Pontevedra descubría unha estampa inusual. Un condutor que circulaba pola autovía en dirección a Marín alertou ás mariscadoras que estaban a piques de terminar a súa xornada laboral de que en metade da auga, á altura dos edificios de Celulosas, atopábase un golfiño varado encima do areal.

A través da liña telefónica, os expertos ían indicando ás improvisadas rescatadoras as atencións que debían prestar ao golfiño

O operativo de rescate activouse en segundos. Varias traballadoras da ría que aínda seguían na auga achegáronse ata a zona indicada e confirmaron a presenza do cetáceo. "Estaba inmóbil, de cando en vez movía a aleta de atrás pero pouca cousa. E ás veces resoplaba polo buraco que ten encima da cabeza", explica Mari Carmen Vázquez, patroa maior da confraría de Lourizán, unha das persoas que se mantivo xunto ao animal ata que chegaron os biólogos da Coordinadora para ou Estudo dous Mamíferos Mariños (Cemma), que se desprazaron desde Nigrán.

O golfiño varado en Lourizán EDPDurante ese tempo, e a través da liña telefónica, os expertos ían indicando ás improvisadas rescatadoras as atencións que debían prestar ao golfiño, unha femia adulta de tres metros de lonxitude e uns 350 quilogramos de peso. "Dicíannos que lle botásemos auga por encima con certa frecuencia e que comprobásemos como reaccionaba", explica Mari Carmen Vázquez.

RELEVO. Á vez que a Central de Emerxencias 112 notificaba o achado ao Cemma, tamén alertaba aos efectivos de Protección Civil e aos Bombeiros de Pontevedra para que se desprazasen ao lugar e colaborasen co rescate. O despregamento do operativo, nun lateral da autovía de Marín, desatou a curiosidade de numerosos condutores, algún dos cales non dubidou en estacionar o seu vehículo nos Praceres para seguir de cerca a evolución das tarefas.

Mentres tanto, a marea xa subira bastantes centímetros e permitía que o cetáceo comezase a moverse en por si. "Ao principio estaba bastante tranquilo, pero a medida que recuperaba a mobilidade empezou a poñerse un pouco nervioso", explica Alfredo López, do Cemma.

Cando o mar adquiriu un nivel suficiente, articulouse unha cadea humana entre os biólogos, algunhas mariscadoras e os bombeiros que acudiran cos seus traxes acuáticos e unha moto de auga. "Fixemos unha especie de barreira para obrigarlle a voltar á canle central da ría e así regresar cara mar aberto. Custoulle un pouco pero ó final fíxoo", detalla o experto.

Sobre a cada vez maior presenza destes exemplares xunto á costa, López aclara que non é nada excepcional, "porque eles remontan a ría na procura de alimento. De feito, este verán foi bastante habitual mirar arroaces cerca dás praias e mesmo ao carón do clube náutico".

SE DESORIENTÓ. Neste caso concreto, o biólogo sospeita que puido perseguir algún peixe que o conduciu cara ao interior da ría, "e unha vez dentro desorientouse por calquera motivo, talvez pola baixamar, e perdeu a canle central, quedando varado sobre a area".

Desde o verán de 2017, as costas pontevedresas foron escenario dunha progresiva presenza de cetáceos, singularmente baleas e golfiños, para xúbilo dos biólogos e dos veraneantes que tiñan a oportunidade de contemplalos en vivo. "A primavera retrasouse e produciuse unha explosión de vida durante o verán, polo que todos os animais que comen no mar están polas nosas costas, entre eles os golfiños e as tiroteas", explica López.

Os golfiños que asucan as augas galegas son da especie mular e teñen entre 3,5 e catro metros de lonxitude. Están aclimatados a unhas augas máis frías que os que habitan noutras latitutes onde son máis tépedas.

Comentarios