O Museo de Pontevedra abriu onte oficialmente a instalación temporal cos cadros da Dolorosa e o Cristo identificados como orixinarios do espolio nazi. As pezas, xunto cunha breve reseña explicativa e un código QR para saber máis da súa historia e trazabilidade, estarán a disposición do público na Sala 1 do Edificio Castelao dende eset xoves ata o momento da súa restitución aos seus lexítimos propietarios.
O vicepresidente provincial, César Mosquera, visitou a instalación e animou a que as persoas "amantes da arte e curiosos da historia" aproveiten a oportunidade para contemplar as dúas creacións e afondar na súa orixe e características. Destacou que é "unha pena que teñamos que desfacernos destes cadros, pero é unha alegría colaborar a reparar o espolio nazi", en relación á súa devolución, á que o Museo se comprometeu dende o inicio.
Nestes momentos, explicou o político nacionalista, o Museo está agardando e a disposición da decisión do Ministerio de Cultura, que é quen ten as competencias sobre o futuro dos cadros, que nestes momentos están reclamados tanto polo Goberno polaco como pola familia propietaria do Castelo do que supostamente foron espoliados.
Destacou que nestes momentos a Avogacía do Estado está estudando a situación para emitir informe e, mentres non se efectivice a devolución e se aclare a quen se lle entregan, o díptico quedará no Museo. "Nós somos terceiros de boa fe, con toda a disposición para colaborar, e non nos crea ningunha distorsión nin estamos a disgusto con que as obras estean aquí. Vaise sabendo máis delas e van estar ben acollidas e ben tratadas mentres dure o proceso", salientou Mosquera.
O director do Museo, Xosé Manuel Rey, indicou que dende o punto de vista histórico artístico houbo novidades sobre as pezas. Inicialmente foran atribuídas a Dieric Bouts, pero, a raíz dun informe da directora do Instituto Moll Ana Diéguez por encarga do Museo, hoxe sábese que non teñen esta atribución e que case con total seguridade pertenzan a algún membro do taller do seu fillo Albert Bouts. Isto dataríaas nun periodo máis tardío do século XVI, algo que encaixa tamén coa cronoloxía e o tipo de marco tan significativo con casetóns e textos sostidos por ánxeles que presentan.
As dúas obras foron tamén analizadas no Museo cun programa D-Strech utilizado normalmente para as pinturas rupestres que, modificando as gamas de cores, permitiu desvelar textos escritos nas traseiras dos marcos, onde se aprecian frases en latín e incluso datos en relación coa súa procedencia alemana.
Como reflexión, o director do Museo asegurou que a día de hoxe os Museos están analizando cuestións que hai 20 ou 30 anos eran "impensables": "Hai acceso a bases de datos online, co que as obras viaxan moito máis que antes, e é máis fácil rastrexar a información. Agora mesmo hai unha tendencia e unha dinámica a que os propietarios, sexan estados ou familias, intenten recuperar obras que en determinados momentos saíron dunha maneira anómala con respecto á perspectiva actual. Por iso está reclamando Exipto obras, o Estado Grego... É un movemento a nivel mundial", destacou.
