A persecución xudicial e mediática arruinou a vida de Alberto Vales

Foi acusado en 2019 de roubar máis de dous millóns de euros en pintura na empresa Celso Míguez ► Dous anos máis tarde, a Xustiza deulle a razón e arquivou todas as causas
Alberto Vales mostrando las sentencias a su favor. DAVID FREIRE
photo_camera Alberto Vales mostrando las sentencias a su favor. DAVID FREIRE

O 10 de abril de 2019 os medios de comunicación facíanse eco da detención de catro empregados da empresa Celso Míguez por desvalixar "a compañía" e apropiarse de máis de dous millóns de euros en pinturas. A noticia correu como a pólvora pola cidade do Lérez

Dos catro trabajores implicados, aos que despois se lle sumaría un quinto (o que entón era o xefe da firma en Vigo e Porriño), púxose sempre o foco sobre un deles: Alberto Vales, o presunto xefe da organización criminal. Nese momento, el era responsable de tendas e levaba 23 anos traballando nos almacéns. Dun día para outro o seu nome saltou a primeira plana e incluso tamén a súa imaxe, xa que a súa cara saíu en diferentes xornais e televisións.

Dous anos despois, a Xustiza demostrou a súa inocencia, arquivando todas as causas ao "non considerar debidamente acreditadas nin as acusacións nin as autorías dos supostos feitos delituosos".

E aínda que o calvario xudicial e mediático terminouse nese instante, coas sentenzas ao seu favor do Xulgado de Instrución nº3 da Coruña e, posteriormente, da Audiencia Provincial, ninguén fixo nada para limpar a mancha que este terrible suceso provocou no seu historial. Pero, ¿como comezou todo?

Para entender esta trama hai que remontarse a cando a empresa Celso Míguez, cuxo administrador único era, nese momento, Javier Míguez, fillo do fundador da firma, ficha a un novo director xeral: José María Vázquez Varela. "Nese momento os traballadores empezamos a ver movementos raros, producíanse moitas vendas de propiedades, despedimentos de xente moi antiga...", recorda Vales.

Todo isto provocou que o empregado falase con Míguez en xuño de 2018 e propuxéselle marcharse da empresa "porque estaba a ver cousas moi estrañas". Entón, "el dime que espere e eu dígolle que lle dou un mes de prazo".

Pouco despois, "o director xeneral citoume a unha reunión e díxome que estaba a ser sometido a unha investigación interna da empresa e que, ata novo aviso, estaba suspendido de emprego, non de soldo. O 5 de setembro cítanme de novo e dinme que estou despedido porque detectaran multitude de fraudes internas".

Negáronse a declarar

Aos poucos días de recibir a denuncia, a Garda Civil preséntase na casa dos diferentes acusados e ponlles a disposición do Xulgado de Instrución nº8 da Coruña. Vales, do mesmo xeito que os seus compañeiros e, aconsellado polo seu avogado, négase a declarar.

Moitos relacionaron este feito cunha " estratexia para ofrecer as menores pistas posibles do ocorrido", pero nada máis lonxe da realidade.

Todo o balbordo que este suceso provocou, marcou un antes e un despois na vida de Vales. "Foi unha época moi mala, eu xa sabía o que se estaba cociñando e aínda así foi impactante, pero máis o foi cando a miña familia ou o meu fillo, que tiña 16 anos, viron a miña imaxe nos medios", asegura.

"A nivel profesional isto manchou a miña imaxe. Galicia é moi pequena, todos coñecémonos e, aínda que a traxectoria que eu levaba era moi boa, entre a xente empezaron as suspicacias. Ademais, no gremio todos coñecémonos e eu tiña moita preocupación por iso", engade.

O director xeral nunca presentou a auditoría interna

E é que a pesar de todas as sospeitas das que se falou no momento da acusación, esta suposta fraude apenas tivo percorrido xudicial. "Cando chegamos ao xulgado, a xuíza reclamoulle ao director xeral en repetidas ocasións que presentase esa auditoría interna que eles alegaban, pero nunca a entregaron". Isto foi a proba definitiva de que os supostos roubos eran falsos.

"A cara que se me quedou nese momento foi de bobo. Ademais de que el deixou todo este andrómena e marchouse. Desapareceu do mapa".

E xustamente isto, o feito de crear un "circo mediático" dunha acusación sen probas, foi o que máis lle doeu a Vales. "Eu creo que antes de sacar á luz pública todo isto ten que haber unha investigación detrás máis profunda. Non pode ser que porque unha persoa que chegue á UCO e diga catro cousas, móntese todo isto. Non se pode pór o foco sobre unha persoa sen probas. Todo isto saltou á luz por influencias e amiguismos, non polas probas", lamenta.

"Foron dous anos moi difíciles porque sempre está o runrún de que pasará. Eu tiña medo ás probas que podían haber inventado, e eu preguntábame continuamente ¿cando acabará isto?".

O administrador único, Javier Míguez, dimitiu un día antes de que se presentase a querela

Durante os dous anos que durou o proceso xudicial, Vales e os seus compañeiros non podían sacarse da cabeza unha pregunta: por que.

Agora, coas augas máis acougadas Vales reflexiona sobre isto e deixa claro que "a empresa ía a quebra, había datos que non cadraban, faltaba produto, e tiñan que xustificalo dalgún xeito". ¿E como o fixeron? Acusando diso aos empregados que ostentaban altos cargos na pirámide dirixente da empresa.

Ademais, para entender mellor o que se escondía detrás de todo este armazón, só fai falta recordar que o administrador único da empresa Celso Míguez, Javier Míguez, dimitira xusto un día antes de que se interpuxese a querela contra os catro empregados.

Aínda por riba, Vales recalca que "dous millóns de euros en pintura é unha auténtica barbaridade, necesítanse máis de 50 camións para mover iso. é imposible que se pasase, a empresa non se deu conta".

Unha nova oportunidade

Pero, ¿como reporse de todo este martirio? "Co tempo, o tempo pon a cada un no seu lugar", responde. Iso si, poder retomar o seu vida e seguir cara adiante con todo o peso que tiña nas costas non foi nada fácil, e se puido ter unha nova oportunidade foi grazas á firma Socel, dirixida por Celso Míguez, outro dos fillos do fundador do xigante da pintura e que tamén se dedica á venda e distribución de todo tipo de pinturas, bricolaxe e decoración.

"Era un comercial punteiro e o pai traballou comigo toda a vida e sei que son dunha familia honrada e honesta", explica Míguez sobre Vales. Xustamente por isto, deulle a man cando este máis o necesitaba e abriulle as portas da empresa. A pesar diso "ao principio había xente que non quería volver comprarme e loxicamente todo isto creou unha incerteza, porque cando empecei nesta nova empresa, cos clientes empecei non de cero, senón máis ben de menos un".

Neste sentido, aínda que Vales é consciente de que "as dúbidas nunca se van a aclarar e sempre quedará ese runrún", e de que o dano nunca se vai a emendar, el soamente pretende "pór un punto e aparte" a esta historia.

Comentarios