O feito de que a maioría dos cidadáns non se expoñan de xeito habitual como sería moverse pola cidade se tivesen dificultades físicas ou visuais non é unha novidade. Con todo, quizá alguén ao ir pola rúa e atoparse a unha persoa que non caiba pola porta dunha cafetería coa cadeira de rodas ou que non poida subir ao mesmo autobús, nese momento, pense que son situacións inxustas e que deberían ter solución. Dun tempo para acó asociacións como Cogami e a Once loitaron para facer as zonas urbanas máis accesibles con todo o que iso significa.
Pontevedra é a cidade máis accesible de Galicia, pero aínda quedan obstáculos que impiden o tránsito fluído para moitas persoas. E é que o que pensamos que é completamente alleo a nós, non o é tanto. Así o recorda Paulo Fontán Torreiro, director de Cogami, membro de AFundación Social Abanca e atleta paralímpico.
TRANSPORTE PÚBLICO
Paulo Fontán establece que é unha das problemáticas en termos de accesibilidade: "É certo que algunha das liñas de autobuses que vai a Monteporreiro conta con vehículos adaptados, pero se nos metemos en liñas interurbanas non atopamos nada disto. Monbus non ten, aínda que falando desde Cogami dixéronnos que se chamamos con 24 horas de antelación púñanos. Se teño unha urxencia non me vale. Estas políticas non son xustas se as comparamos co resto da cidadanía. O mesmo coa liña de Marín, non todos os autobuses están adaptados".
Respecto ao resto de transportes, no tren os asentos adaptados están limitados a dúas prazas. En canto aos taxis, o presidente de Cogami conta un máximo de seis en Pontevedra: "Aínda que se cumpre a lei que establece que o 5% teñen que ser accesibles, para a asociación é unha lei discriminatoria porque está a permitir que un 95% non o sexa". Desde a asociación apoian a subvención do Concello de 5.000 euros para animar a que os taxistas que cambien de coche fágano por un adaptable para que paulatinamente non haxa discriminación.
PUNTOS NEGROS DA CIDADE
Paulo Fontán refírese á zona de Gorgullón, entre a Praza e o centro de Arteide: "As pendentes que existen son demasiado elevadas". Na parte urbana non se atopan tantas dificultades, xa que Pontevedra é unha cidade exemplar para o resto de España. Onde si se atopan dificultades é nos establecementos privados: comercios, bares, barberías, etc.
"A pesar do avance dos últimos anos, quedan sitios onde non é posible acceder con comodidade. Moitos tiveron unha pequena intención de mellorar o acceso pero non o fixeron coa eficacia debida ou non o fixeron, é o que chamamos discriminación indirecta", destaca Paulo, e sinala, á súa vez, que "para conseguir unha normalización da vida dunha persoa con mobilidade reducida, faltaríanos ampliar o número de establecementos de todo tipo que poidan ser accesibles".
Nós desde a nosa esquinita, tratamos de colaborar para que cada vez sexa mellor. Cando unha persoa ten que camiñar cun bastón, sen visión ou con pouca visión o nivel de accesibilidade baixa en moitos puntos. Vin andando desde o estadio de Pasarón. Ata aquí, chanzos cero. Unha persoa en cadeira de rodas ou cun carriño de bebé podería vir perfectamente, pero semáforos sonoros tamén cero. Isto é o que hai que reflexionar.
O goberno municipal ten que reflexionar a efectos de facer as cousas un pouquiño máis fáciles. As beirarrúas son moi anchas, pero están invadidas de obstáculos sen criterio. As terrazas sitúanse á beira das fachadas. Os coches aparcan sobre as beirarrúas con bastante máis permisibidad da que correspondería e as zonas abertas, moitas veces, contribúen a que se cren aparcadoiros temporais onde unha persoa cega non ten un espazo para pasar con seguridade. Polo tanto, moitas veces, nós tamén dicimos que anhelamos as beirarrúas anchas, que aínda que eran pequenas sabiamos por onde tiñamos que pasar e non estaban invadidas por obstáculos.
¿Que opina do transporte público na cidade?
O transporte público en Pontevedra practicamente é inexistente e é difícil poder avalialo. Nós basicamente necesitamos que os autobuses teñan un apoio de voz para indicar, cando paren, que liña é. Segundo, que leven volume, que habitualmente o levan apagado, o indicador de paradas. Moitas veces cando estás nunha parada dun autobús, os condutores están afeitos parar cando levantas a man, pero eu non se se lle levanto a man á liña un, cinco ou a un camión. Xeralmente, escoito vir un autobús de oído: un motor diesel grande. Tampouco podes estar a saudar sempre. é un proceso complicado que se ten que ir adaptando. Hai que procurar resolver o día a día. As beirarrúas anchas han traído patinetes, que che pase un neno cun patinete ou unha bicicleta non preocúpache, pero se pásache un adulto a 20Km/h máis rápido do que vas ti, non é normal. Hai cousas que hai que definir se son vehículos ou son peóns.
A min gústame destacar o que se fai ben e son marabillosos os encaminamientos que hai na estación de ferrocarril, son os cambios de cor e de textura, en canto ti detéctalo co bastón vanche levando cara ao ascensor, cara á porta de saída ou ás plataformas. é algo que hai que destacar e onde os rexedores municipais teñen un espello para poder ver como facer ben as cousas. O problema que hai é que non todos os trens son accesibles e hai que pór unha rampla para acceder a eles. Outra cousa que ocorre moito en Pontevedra é que as beirarrúas lindeiras cos pasos de peóns moitas veces son en curva e cando empezas a cruzar e tocas a perpendicular do cruzamento cos dous pés moitas veces non estás a ir ao centro do paso de peóns, senón a unha rotonda ou unha intersección e isto é moi perigoso. Ocorre en cálea María Vitoria Moreno, onde case todos as cruces son en oblicuo.
Os pivotes de led que cambian de cor, teñen sinal acústico?
Aquí non. De feito, un dos puntos negros é o cruzamento da Audiencia Provincial en Cálea Rosalía de Castro. Nese punto ti podes pasar do espazo por onde pasan os peóns ao espazo dos coches sen darche conta porque a textura do chan non cambia, é exactamente a mesma. é un punto moi perigoso, como o semaáforo de Vialia que funciona de cando en vez.
Os coches eléctricos supoñen un novo reto?
Efectivamente. Moitas veces os semáforos e rúas cruzámolos de oído, pero os coches eléctricos non se escoitan tanto. Se hai unha máquina limpando a rúa, os coches eléctricos non os ouvimos nada. Isto é algo a ter en conta.
