Ataque a unha enfermeira no Provincial: "Se quere apertar un pouco máis, mátame"

Persoal da planta de Psiquiatría do hospital pontevedrés demanda máis seguridade tras o incidente sufrido pola profesional 
Acceso al Hospital Provincial desde la calle Joaquín Costa. GONZALO GARCÍA
photo_camera Acceso ao Hospital Provincial desde cálea Joaquín Costa. GONZALO GARCÍA

"Se quere apertar un pouco máis, mátame". Así o conta unha enfermeira destinada á planta de Psiquiatría do Hospital Provincial, que o domingo 25 de outubro sufriu o ataque sorpresivo dun paciente que agarrouna co cóbado polo pescozo ata case asfixiala. Agora, de baixa médica, organiza unha recollida de firmas para presentar por rexistro mentres espera a chamada do avogado do Colexio de Enfermería para que lle aconselle o próximo paso, pois non descarta acudir aos tribunais. O motivo, denunciar á xerencia pola "falta de persoal", o que "redunda na falta de seguridade, tanto para ou propio persoal sanitario como para vos pacientes". 

Os feitos do día 25 tiveron lugar nunha planta que, xa de seu, atópase "absolutamente illada" do resto do hospital, un edificio que "só conta cun membro de seguridade". A maiores, "o botón antipánico case nunca funciona". "Agarroume polo pescozo co interior do cóbado. Se non chegan a estar os compañeiros ao lado e outros pacientes... non sei o que pasaría. Estamos totalmente desamparados", denuncia.

O persoal desta planta redúcese a unha enfermeira, dous auxiliares e un celador. "A sala non está chea», pero os ingresados sofren patoloxías agudas como psicoses, paranoias ou esquizofrenia e "nunca se sabe como poden reaccionar". Esta vez "colleume non medio da sala común, pero puido ser no baño, un corredor... Estamos desamparados, tanto o persoal como os pacientes". Cando sucedeu o ataque "uns fuxiron e outros intentaron axudar" e o autor dos feitos "tratou de agredir tamén a un celador".

A profesional atacada destaca a dificultade de combinar as normas de seguridade de devandita á coas de prevención do virus

A afectada non ten secuelas físicas, pero si psicolóxicas. "Estou mirando cara atrás permanentemente". De feito, a de Psiquiatría non é unha á convencional, con pacientes confinados nas súas habitacións, pois os internos comparten estancias como comedor e sala común nunhas circunstancias que, ademais, volvéronse máis complicadas en plena era covid. "É difícil manter a hixiene, que teñan ben postas as máscaras... As salas de ingresos e visitas non teñen ventilación, pois as ventás están case pechadas" polo protocolo antisuicidios. "Estamos vendidos".

é por iso que o persoal sente "moi inseguro" e aínda que, asegura a afectada, a supervisora apoia as súas queixas, "a xerencia non quere" atender as súas demandas. "Desta vez pensei que non o contaba. Tamén foi unha tensión para o resto de pacientes. Despois do susto que levei, máis medo non podo pasar. Non podemos poñer a nosa vida en risco". 

Comentarios