Os colexios están operativos, as escolas deportivas tamén. Os parques de lecer reabriron con precaucións e restricións. Pero as granxas escola ou as aulas da Natureza, onde cada ano gozan dun tempo libre pedagóxico e controlado máis de 70.000 nenas e nenos en Galicia, e que aglutinan a preto de 200 empresas, seguen pechadas baixo sete chaves. Levan así un ano... e non aguantan máis.
Unidas, optaron por crear unha coordinadora galega desde a que facer pública a súa desesperación e demandar "solucións urxentes" ás administracións. "Os nosos animais non teñen ERTE", sinalan os portavoces desta plataforma, que afirman que a situación "é xa insostible".
O noso colectivo está a ser sen dúbida dun dos máis damnificados pola pandemia tras máis dun ano con ingresos cero
A súa foto fixa é, cando menos, paradóxica. Cada semana chéganlles decenas de chamadas e correos de colexios tanto galegos como doutros puntos de España e Portugal, interesándose polas tradicionais estancias e excursións para os seus alumnos. Familias que viviron experiencias de fin de semana nestas granxas escola telefonan para saber cando poderán repetir estas escapadas. Os psicólogos non cesan de recomendar actividades seguras e ao aire libre para contrarrestar a tensión do confinamento, especialmente duro entre os máis novos. E con todo as granxas escola galegas seguen pechadas. Levan así algo máis dun ano.
As esixencias para recuperar a actividade son, segundo indican os profesionais, "inasumibles". Algunhas, como a necesidade de contar cun monitor por cada catro visitantes, non ten parangón con ningunha outra actividade educativa, deportiva ou de lecer.
Miguel Fernández, socio da granxa escola O Kiriko, de Fornelos de Montes, e membro da Coordinadora Galega de Granxas Escola e Aulas de Natureza de Galicia, considera que "logo dun ano no que os centros de educativos non realizaron excursións, e ante as previsións de que este ano 2021 siga a mesma tendencia, con cero ingresos, o noso colectivo está a ser sen dúbida un dos máis damnificados pola pandemia".
Creamos traballo, riqueza e fixamos poboación na contorna rural no que nos asentamos porque traballamos con provedores locais
"Aos altísimos custos do mantemento dos nosos animais e as nosas amplas instalacións hai que sumarlle os asociados aos ERTE e os préstamos que tivemos que solicitar para sobrevivir", comenta Miguel.
Xuntos, reivindican ser "empresas dinamizadoras das zonas rurais" nas que se atopan asentadas. "Creamos bolsas de traballo e fixamos poboación na nosa contorna, ademais de xerar riqueza e emprego ao abastecernos principalmente de produtos locais".
Para os portavoces da coordinadora, que demandan á Xunta "facilidades para traballar de forma segura, pero viable", este sector é "máis necesario que nunca nunha era virtual, e máis aínda logo dun ano de pandemia con confinamento, restricións á mobilidade e contacto social".
Tamén consideran que os mozos e as mozas de Galicia necesitan que este tipo de instalacións non desaparezan porque "non existe ningún substituto que leve a cabo o labor educativo desenvolvida nas granxas escola ou nas aulas da natureza".
Ata o momento, os contactos mantidos con distintos estamentos na Xunta resultaron infrutuosos. A pesar das mostras de comprensión e as boas palabras, a realidade é que non se adoptaron decisións respecto das propostas concretas que a coordinadora trasladou e que considera "indispensables" para non levar á quebra a decenas de empresas dun sector neste momento irremplazable en Galicia.
Solicitamos maiores facilidades para traballar de forma segura pero viable e axudas para dinamizar a nosa actividade neste momento tan delicado
1º) Creación de programas dirixidos a escolares como complemento do currículo académico.
2º) Inclusión destes centros na campaña de verán da Dirección Xeral de Xuventude de forma permanente.
3º) Creación dun programa de intercambio intercultural con mozos doutras comunidades e outras nacionalidades.
4º) Elaboración dun protocolo sanitario específico para o sector.
5º) Axudas directas por considerarse un sector ultravulnerable.
6º) Vacinación do persoal como un dos grupos prioritarios.
7º) Maior concreción no Decreto de Xuventude para distinguir os requisitos nas visitas con pasa a noite e nas visitas de día.
8º) Campañas de difusión institucional sobre a importancia socioambiental destes equipamentos, dirixidas a escolas e familias.
9º) Máis formación e creación dunha especialización dentro da titulación de Monitor de Tempo Libre, como fórmula para profesionalizar aínda máis ao sector.
