Unha mestura de resignación, enfado e frustración é a que invade, desde hai case dous meses, a Ángeles Durán
A impotencia e a indignación acumuladas durante estas semanas, ao non poder facer absolutamente nada para recuperar a súa propiedade, incrementouse onte, cando durante a charla con este xornal a muller puido ver o interior da vivenda o tempo suficiente para comprobar que os invasores colocaran fechaduras nas distintas habitacións. Un xesto corroborado por un dos inquilinos cando se cruzou con ela na rúa: "Péchoa con chave porque eu non se quen son as outras persoas e xa poucas cousas teño, como para que lles pase algo", díxolle.
"Pecho a miña habitación con chave porque non se quen son as outras persoas e non quero que lle pase nada ás miñas cousas", afirma un dos 'inquilinos' do inmoble
Esta confesión do home, que dixo chegar á casa "fai un par de días, porque coñezo a un deles", fai sospeitar a Ángeles Durán que os primeiros okupas están a alugar dependencias aos seus coñecidos. "Ten narices que aínda por encima estean a sacar diñeiro", critica.
Dado que reside a uns 200 metros da casa do seu tío, admite que cruza cos okupas case todos os días. Uns van en bicicleta, outros camiñando e hainos que se moven incluso a bordo de modernos patinetes eléctricos. "Só falei con eles o primeiro día, cando fun a preguntarlles que estaban a facer alí dentro. Foron amables, é certo, pero dixéronme que non pensaban marcharse mentres non nos botasen", explica.
E a tenor dos movementos dos últimos días, están dispostos a cumprir as súas intencións: empezaron lanzando pola fiestra centos de cartas, papeis vellos, libros e recibos bancarios, que se foron acumulando no pequeno xardín da leira. O máis recente foi desfacerse de mantas e roupa de cama. "Sei que o meu tío tiña unha caixa forte con algún diñeiro, pero xa me dixo a Policía que despida del", afirma.
CULPA DO GOBERNO. Un dos usurpadores díxolle onte, durante un breve diálogo ás portas da vivenda, que "se estamos aí, é por culpa do Goberno" e convidouna a facer "o que teña que facer para defender os seus dereitos". Rexeitou dar un número concreto de habitantes, "somos uns cantos", e aclarou que "eu vou ao meu, dedícome ao meu traballo e cando regreso non quero problemas con ninguén".
"Se estamos aquí é por culpa do Goberno. A propietaria que faga o que teña que facer para defenderse"
No entanto, recoñeceu ter amizade "cun par de mozos", presumiblemente dos primeiros en ocupar a casa, "que foron os que me dixeron de vir para aquí e quedarme nunha habitación".
Ángeles Durán non acaba de comprender como o sistema legal e xudicial español permite aínda estas tropelías. Presentou denuncia en Comisaría e no Xulgado, pero segundo lle explicou o seu avogado, se non se detecta a violación dentro das 48 horas seguintes de producirse, a Policía xa non pode intervir e ten que ser un xuíz quen ordene o desaloxo. Un trámite que pode prolongarse meses e ás veces anos.
"E se non vou polo legal, aínda me podo meter eu en problemas", comenta, ante o sinsentido de ter que seguir pagando os recibos de luz e auga. "Se non o fago, pódenme denunciar eles a min por coaccións ou acoso".
Esta veciña de Salcedo está convencida de que se trata de okupas "profesionais, porque me dixeron que xa estiveron en San Blas e noutros sitios" e cita as extorsións que xa se produciron noutras localidades, cando os invasores reclamaron ao propietarios diñeiro a cambio de irse.
"A impotencia é total, porque xa me avisaron de que, se non se van por vontade propia, isto vai para longo", sostén.
O último exemplo de okupa rebelde deuse en Monte Porreiro a principios de 2014, cando o liberiano Tony se negou a abandonar a casa a medio construír que convertera no seu fogar, unha resistencia que freou a venda do inmoble. Tivo que intervir o Xulgado para expulsar ao recolector de chatarra, quen durante anos vivira nunha chabola construída por el mesmo dentro do colexio Os Campos.
Menos problemáticos foron os gorrillas que aproveitaron o abandono da vella Comandancia da Garda Civil en Loureiro Crespo para instalarse e gorecerse. O seu aloxamento intensificouse durante o pasado ano, xusto antes de que as máquinas entrasen en no solar onde se levantará unha residencia para persoas da terceira idade.
Con anterioridade, en 2004, a demolición parcial do acuartelamento de Campolongo converteuse nun escenario idílico para numerosos sinteito, que se instalaron entre cascotes e ruínas durante varios anos. Os veciños da zona denunciaron que o lugar se converteu, ademais, nun foco de trapicheo.
En 2003, os okupas tamén fixeran súa unha nave abandonada xunto á estación de tren, que Renfe cedera ao Concello e que estivo en desuso varios anos.