Sospeitan que os okupas de Salcedo están a alugar a casa aos seus coñecidos

"A impotencia é total porque isto vai para longo", laméntase a afectada
Ángeles Durán señala la propiedad que un grupo de jóvenes ocupó hace cerca de dos meses. M.B.
photo_camera Ángeles Durán sinala a propiedade que un grupo de mozos ocupou fai preto de dous meses. M.B.

Unha mestura de resignación, enfado e frustración é a que invade, desde hai case dous meses, a Ángeles Durán. É xusto o tempo que leva un grupo de okupas na vivenda do seu tío, un nonaxenario que se ausentou do número 35 de A Ruibal (Salcedo) hai un ano e medio por cuestións persoais e que xa non pode regresar ao seu fogar. "O triste é que teña que demostrar que é a súa propia casa", laméntase.

A impotencia e a indignación acumuladas durante estas semanas, ao non poder facer absolutamente nada para recuperar a súa propiedade, incrementouse onte, cando durante a charla con este xornal a muller puido ver o interior da vivenda o tempo suficiente para comprobar que os invasores colocaran fechaduras nas distintas habitacións. Un xesto corroborado por un dos inquilinos cando se cruzou con ela na rúa: "Péchoa con chave porque eu non se quen son as outras persoas e xa poucas cousas teño, como para que lles pase algo", díxolle.

"Pecho a miña habitación con chave porque non se quen son as outras persoas e non quero que lle pase nada ás miñas cousas", afirma un dos 'inquilinos' do inmoble

Esta confesión do home, que dixo chegar á casa "fai un par de días, porque coñezo a un deles", fai sospeitar a Ángeles Durán que os primeiros okupas están a alugar dependencias aos seus coñecidos. "Ten narices que aínda por encima estean a sacar diñeiro", critica.

Dado que reside a uns 200 metros da casa do seu tío, admite que cruza cos okupas case todos os días. Uns van en bicicleta, outros camiñando e hainos que se moven incluso a bordo de modernos patinetes eléctricos. "Só falei con eles o primeiro día, cando fun a preguntarlles que estaban a facer alí dentro. Foron amables, é certo, pero dixéronme que non pensaban marcharse mentres non nos botasen", explica.

E a tenor dos movementos dos últimos días, están dispostos a cumprir as súas intencións: empezaron lanzando pola fiestra centos de cartas, papeis vellos, libros e recibos bancarios, que se foron acumulando no pequeno xardín da leira. O máis recente foi desfacerse de mantas e roupa de cama. "Sei que o meu tío tiña unha caixa forte con algún diñeiro, pero xa me dixo a Policía que despida del", afirma.

CULPA DO GOBERNO. Un dos usurpadores díxolle onte, durante un breve diálogo ás portas da vivenda, que "se estamos aí, é por culpa do Goberno" e convidouna a facer "o que teña que facer para defender os seus dereitos". Rexeitou dar un número concreto de habitantes, "somos uns cantos", e aclarou que "eu vou ao meu, dedícome ao meu traballo e cando regreso non quero problemas con ninguén".

"Se estamos aquí é por culpa do Goberno. A propietaria que faga o que teña que facer para defenderse"

No entanto, recoñeceu ter amizade "cun par de mozos", presumiblemente dos primeiros en ocupar a casa, "que foron os que me dixeron de vir para aquí e quedarme nunha habitación".

Ángeles Durán non acaba de comprender como o sistema legal e xudicial español permite aínda estas tropelías. Presentou denuncia en Comisaría e no Xulgado, pero segundo lle explicou o seu avogado, se non se detecta a violación dentro das 48 horas seguintes de producirse, a Policía xa non pode intervir e ten que ser un xuíz quen ordene o desaloxo. Un trámite que pode prolongarse meses e ás veces anos.

"E se non vou polo legal, aínda me podo meter eu en problemas", comenta, ante o sinsentido de ter que seguir pagando os recibos de luz e auga. "Se non o fago, pódenme denunciar eles a min por coaccións ou acoso".

Esta veciña de Salcedo está convencida de que se trata de okupas "profesionais, porque me dixeron que xa estiveron en San Blas e noutros sitios" e cita as extorsións que xa se produciron noutras localidades, cando os invasores reclamaron ao propietarios diñeiro a cambio de irse.

"A impotencia é total, porque xa me avisaron de que, se non se van por vontade propia, isto vai para longo", sostén.

Precedentes
O fenómeno okupa non é algo habitual na cidade do Lérez. De feito, cóntanse cos dedos dunha man os casos recentes máis mediáticos. Na maioría das situacións, segundo as fontes policiais consultadas, os invasores acaban abandonando o lugar de forma voluntaria e pacífica, tras unha breve estancia.

O último exemplo de okupa rebelde deuse en Monte Porreiro a principios de 2014, cando o liberiano Tony se negou a abandonar a casa a medio construír que convertera no seu fogar, unha resistencia que freou a venda do inmoble. Tivo que intervir o Xulgado para expulsar ao recolector de chatarra, quen durante anos vivira nunha chabola construída por el mesmo dentro do colexio Os Campos.

Menos problemáticos foron os gorrillas que aproveitaron o abandono da vella Comandancia da Garda Civil en Loureiro Crespo para instalarse e gorecerse. O seu aloxamento intensificouse durante o pasado ano, xusto antes de que as máquinas entrasen en no solar onde se levantará unha residencia para persoas da terceira idade.

Con anterioridade, en 2004, a demolición parcial do acuartelamento de Campolongo converteuse nun escenario idílico para numerosos sinteito, que se instalaron entre cascotes e ruínas durante varios anos. Os veciños da zona denunciaron que o lugar se converteu, ademais, nun foco de trapicheo.

En 2003, os okupas tamén fixeran súa unha nave abandonada xunto á estación de tren, que Renfe cedera ao Concello e que estivo en desuso varios anos.

Comentarios