A gran investigación sobre o rentabilísimo negocio da verbena galega tivo este xoves na Audiencia de Pontevedra o seu desenlace. O transatlántico das orquestras, Representacións Lito, e o seu home forte, Ángel Martínez Pérez, clamaron por última vez a súa inocencia ante un Ministerio Fiscal implacable, que mantivo a súa argumentación e a súa petición de condena: 14 anos de cárcere e o pago duns 30 millóns de euros entre multas e indemnizacións. As pescudas, que se circunscriben aos exercicios fiscais de 2011 e 2012, saldáronse co achado de documentación que desvelaba un segredo a voces: as orquestras non tributaban en función do que xeraban. E detrás da inmensa maioría delas estaba Lito, quen, desde Caldas de Reis, dominaba o negocio e evadía as súas obrigacións fiscais. Iso é, polo menos, o que defendeu durante o xuízo o xefe de Delitos Económicos do Ministerio Público pontevedrés, Augusto Santaló Ríos.
O xuízo que concluíu este xoves en Pontevedra foi a repetición do que se desenvolveu en 2018 na mesma Sección Cuarta da Audiencia Provincial. As partes volveron reunirse no Pazo de Xustiza de Rosalía de Castro por orde do Tribunal Supremo, que ditaminou que no proceso inicial vulneráronse os dereitos de defensa de Representacións Lito, cuxo representante legal non foi chamado a declarar. Entón pensouse que a presenza de Ángel Martínez Pérez, Lito, dono do 51 por cento da sociedade, sería suficiente para garantir o dereito de defensa. Esa lóxica, con todo, non convenceu en Madrid. Así, e tras estimarse o recurso presentado a principios de 2019, preparouse unha nova axenda de sesións dirixida por outros maxistrados. Iso tamén o indicou no seu fallo o Alto Tribunal. Por iso, foi Xosé Xoán Barreiro, presidente da Sección Segunda, quen ocupou o posto de Nélida Cid. A maxistrada condenara ao magnate a 14 anos de cárcere, a mesma pena que este xoves pediuse por idénticos feitos.
A última sesión celebrada este xoves iniciouse coa quenda de conclusións, que as partes elevaron a definitivas con leves modificacións. Así, o fiscal e a avogada do Estado, exercendo á acusación pública, consideran a Lito autor de varios delitos fiscais por eludir pagos de IRPF, IVE e imposto de sociedades, que comportan penas que, sumadas, alcanzarían os 14 anos de cárcere, ademais do pago de multas e indemnizacións que, sumadas, rozan os 30 millóns de euros.
A defensa, pola súa banda, pediu a libre absolución do seu patrocinado. Con todo, e de xeito subsidiario no hipotético caso no que a Audiencia repita sentenza e decida condenar a Lito, puxo sobre a mesa a circunstancia atenuante de dilacións indebidas, o que serviría para reducir as penas. Aínda que pareza pouco ético dadas as constantes manobras por parte desa representación legal para dilatar o procedemento a través das canles que tivo na súa man, cabe a posibilidade de que a súa solicitude poida ser atendida, pois por distintos motivos alleos a el a celebración do xuízo foise atrasando ao longo do tempo e ata agora.
Augusto Santaló expuxo un informe que debe saberse de memoria, dadas as circunstancias, pois leva manifestando o mesmo desde hai varios anos, cando comezou o presente proceso penal. En primeiro lugar insistiu na validez da entrada e rexistro na que se solicitou a documentación que serviu para engarzar a acusación. "O auto está o suficientemente motivado", dixo, ao que engadiu que nunca se cuestionou que esta documentación fose alterada. Pode discutirse a embalaxe, o transporte, pero os miles de documentos que foron entregados á Axencia Tributaria por Representacións Lito non se cuestionaron".
Santaló explicou que todos eles "foron entregados voluntariamente pola sociedade", e deles saíron os ingresos de 26 e 23 millóns de euros nos dous exercicios obxecto de investigación.
"Lito non é intermediaria, e non o é pola contabilidade. eles mesmos dan ese volume de negocio. Se fosen comisionistas non recoñecerían os ingresos brutos as deducións das orquestras. Vendían un produto chave en man", engadiu.
Santaló expuxo, ademais, que "os contratos eran supervisados por Lito" algo que constaría documentalmente, e "na contabilidade de Lito hai contas de orquestras e de axentes con cantidades de ata 100.000 euros", e indicou que "todos tiñan que pasar por Caldas, e alí facíanse as contas", en alusión aos 22 millóns que figuraban para as orquestras ou os dous millóns para os axentes. "Lito dirixe este negocio, contrata e paga ás orquestras", preto dun centenar, entre elas Panorama ou París de Noia, as máis relevantes naquel momento.
Sobre o dolo á hora de cometer o delito, o Ministerio Público asegurou que "existía o ánimo de defraudar e ocultar os auténticos ingresos á Axencia Tributaria".
A avogada do Estado subscribiu as palabras do fiscal e engadiu que "Lito coñecía as súas obrigacións, de feito cumpriu co 10 por cento delas, pero ocultou o 90".
A representación legal de Ángel Martínez comezou a súa alegación pondo en cuestión os rexistros que serviron para achar a documentación precisa para articular a acusación. O letrado, Carlos Seoane, pediu a absolución do seu patrocinado sinalando a nulidade desas probas, que, segundo el non foron custodiadas convenientemente. "O rexistro foi un exceso que permitiu facer un censo do sector, que era a verdadeira obsesión do perito", dixo, ao que engadiu que "as probas son ilícitas, e todas as que derivan delas".
Por outra banda, asegurou que as orquestras se axustaban ao marco legal naquel momento, que non cambiou ata 2015.
Ademais, sinalou que o seu cliente ten graves problemas por causa do presente procedemento. "Cobra unha pensión por portelo porque ningún banco ábrelle unha conta", dixo, sinalando o que considera "feroz exposición mediática". Aludiu, para rematar, ao seu estado de saúde, con patoloxías psiquiátricas e neurológicas.
