As instrucións previas -tamén denominadas vontades anticipadas ou testamento vital- é un documento que recolle os desexos dunha persoa sobre os coidados que desexa recibir cando se atope incapacitada para expresalos persoalmente (por exemplo, logo dunha intervención cirúrxica), e así poidan ser tidos en conta polo médico e os sanitarios responsables da súa atención, quen deberán respectar, en todo momento, esas decisións. Ademais, o asinante pode decidir nese documento o destino do seu corpo ou dos seus órganos, unha vez que faleza.
Este dereito do paciente consta na Lei 41/2002, que regula a autonomía do paciente e os dereitos e obrigacións en materia de información e documentación clínica. Cinco anos despois creouse o Rexistro Nacional de Instrucións Previas (RNIP), no que se envorcan os datos dos rexistros que, posteriormente, fóronse creando en cada comunidade autónoma. O de Galicia púxose en marcha en 2014.
Segundo esa estatística, Galicia atópase á cola de España en número de documentos presentados, unha situación que os expertos achacan ao descoñecemento por parte da poboación. No entanto, dentro do ámbito rexional, Pontevedra é a segunda provincia que máis testamentos vitais presenta, só superada pola Coruña. Lugo é a terceira e Ourense a última.
PRESENTACIÓN. Calquera persoa maior de 18 anos e que actúe libremente pode presentar este escrito, para cuxa formalización existen tres vías: ante notario, ante tres testemuñas (que non poden ter relación de parentesco ata o segundo grao de consanguinidad, nin de afinidade, nin estean vinculados con el por relación patrimonial ou outro vínculo obligacional) ou no Rexistro de Instrucións da Xunta.
Pero non é un documento "sen volta atrás", pois existe a opción de modificalo ou directamente anulalo. Para iso, o interesado debe presentar ese novo escrito seguindo o mesmo canle que a primeira vez.
