A comisión de Medio Ambiente do Congreso discute este mércores por última vez a polémica Lei de Cambio Climático, cuxo artigo 18.4 some na ambigüidade o futuro das concesións prorrogadas con carácter extraordinario na costa, especialmente a Ence no caso de Pontevedra, pero segundo a patronal e a Xunta tamén a outras preto de 200 empresas con permisos de ocupación na franxa litoral.
A sorte está botada. O Goberno conta con apoios suficientes para non verse obrigado a cambiar o mencionado artigo, que desgusta tanto ao BNG como ao PP, pero sen que ambos sexan capaces de porse de acordo para sumar os seus votos e os de ERC nunha única emenda capaz de dobrarlle o pulso á ministra de Transición Ecolóxica, que segue negando as catastróficas consecuencias que auguran tanto os empresarios como o Executivo galego.
A disputa chegou este mércores ao seu punto máis álxido, conscientes todos de que a deste xoves é a última oportunidade de cambiar as cousas. Unha vez no Congreso, o proxecto de lei ten asegurado a súa visto e prace maioritario, como tamén o ten no Senado.
A 24 horas desta sesión crave, a Xunta recibiu unha carta da ministra para a Transición Ecolóxica e Reto Demográfico, Teresa Ribeira, na que o goberno autonómico considera "corroborado" que a finalidade do artigo 18 da futura Lei de Cambio Climático é a de eliminar "a prórroga extraordinaria de todas as concesións na costa".
Segundo apunta a Xunta nun comunicado, a responsable de Transición Ecolóxica responde así á carta enviada polo Goberno autonómico hai dúas semanas na que denunciaban aspectos lesivos do anteproxecto que, en todo caso, a Xunta pensa recorrer ante o Tribunal Constitucional se o venres é aprobado pola comisión de Medio Ambiente sen modificar a súa redacción actual.
Con todo, desde o Ministerio aseguran que a nova norma defende e incorpora garantías para o litoral pero "non afecta" a ningunha das concesións xa outorgadas nin ás súas prórrogas legais.
É por iso que, para o Goberno, a Xunta "interpreta erroneamente" a carta da ministra Ribeira que en absoluto, aducen, fai referencia á eliminación da prórroga extraordinaria.
O Executivo estatal insiste en que dita prórroga non se elimina e unicamente impleméntase un mecanismo para establecer os 75 anos como a máxima duración total posible das concesións -incluído prazo inicial e todas as súas prórrogas-, sen prexuízo de que, unha vez finalizado este, poida solicitarse unha nova concesión.
Con todo, a Xunta asegura que na misiva recibida "Teresa Ribeira recoñece que coa nova norma preténdese prescindir da actual regulación da prórroga extraordinaria".
Segundo indica o departamento de Medio Ambiente da Xunta, o Goberno central admite que co novo texto "os 75 anos desta extensión computaranse desde a data inicial da concesión en lugar de facelo desde solicitude da prórroga, tal e como permite a Lei de costas para todas as concesións anteriores ao ano 2013".
Polo tanto, "a ministra admite que a todas as concesións no litoral, tanto as que xa teñen a súa prórroga extraordinaria concedida como as que poden aínda solicitala, reduciráselles o tempo correspondente", denuncia a Xunta.
Ademais, segundo o Goberno autonómico, a ministra "menospreza os ditames da Asesoría Xurídica da Xunta e do Consello Consultivo de Galicia", ao afirmar que non vai considerar ningún xuízo de valor previo á aprobación da lei "emítao quen o emita".
Afección real en Galicia Segundo a carta da ministra Ribeira, en Galicia existen 133 instalacións industriais amparadas por concesións de ocupación do dominio público marítimo terrestre susceptibles de prórroga extraordinaria. Delas, 45 deben entenderse vencidas ao non ser solicitada a súa prórroga. Iso sen prexuízo de que poida solicitarse para eses usos unha nova concesión.
Outras 39 concesións aínda están en prazo para poder solicitar a prórroga, aínda que aínda non o fixeron. En total foron solicitadas 49 prórrogas concesionais, das cales 29 xa se outorgaron, 18 están en tramitación, unha foi denegada (segundo o ministerio a petición da Xunta), e outra máis decaeu ao renunciar o seu titular.
Ence, ameazado No caso de Ence, que non aparece mencionado na carta de Teresa Ribeira, o propio presidente da pasteira admitiu sentirse directamente ameazado polo artigo 18.4 da Lei, que chegou a interpretar directamente como unha obrigación de peche para a súa planta de Lourizán.
Con posterioridade, a propia ministra trasladou ao CEO de Ence, Ignacio de Colmenares, que o Goberno non recorrerá a decisión da Audiencia Nacional sobre os recursos presentados contra a súa actual prórroga extraordinaria de 75 anos e que, se a empresa gaña este recurso, respectará o seu dereito a continuar na ría pontevedresa.
Na compañía temen, de todos os xeitos, que a aplicación da lei complique a súa continuidade en Galicia. O Goberno anunciou unha negociación con Colmenares, o persoal de Ence, a Xunta e o Concello para falar do futuro da compañía, pero negouse a abrir este diálogo antes de asegurarse a aprobación da Lei de Cambio Climático. Esta postura tamén foi criticada pola Xunta, que xa avisou de que non acudiría a ningunha mesa na que non puidese falarse de modificar a Lei de Cambio Climático.
(...) En canto ao momento 4 dese mesmo artigo, sobre o prazo de vixencia das concesións en dominio público marítimo terrestre estatal, o artigo 66.2 da vixente Lei de Costas, á que se remite, xa establece que 75 anos é o prazo máximo de posible duración de devanditas concesións, incluídos tanto o seu tramo inicial, tras o otorgamiento, como todas as súas posibles prórrogas. Isto é o que impón a lexislación de Patrimonio.
Por certo, 75 anos é un prazo superior en 45 anos ao anteriormente previsto na lexislación estatal de costas, que era de 30. Trátase dun prazo certamente prolongado e podería pensarse que xerador de certa falta de concorrencia competitiva, tan necesaria para calquera sector económico. Con todo, non pode negarse que cumpre a lexislación estatal de patrimonio e que está aliñado coa xurisprudencia do Tribunal Supremo.
A futura lei de cambio climático reproduce ese prazo, ao remitirse á lexislación vixente, sen prever modificación nin redución do mesmo. Ademais, como se repetiu ata a saciedade, nada obsta que, concluído ese prazo máximo de 75 anos, poida solicitarse unha nova concesión, así como que ese artigo non será obxecto de aplicación retroactiva.
