Jesús Vázquez Conde ten 57 anos. Fai catro foi diagnosticado de esclerose lateral amiotrófica (Ela) e a súa vida deu un xiro radical. Agora, celebra a entrada en vigor da lei da eutanasia porque non lle gusta que o seu país teña "unha lexislación da Idade Media". Chegado o momento exponse o facer uso dela.
Co impulso da súa cadeira de rodas automática, este veciño de A Coruña desprázase, non sen dificultades, polo barrio de Monte Alto, no que reside xunto ao seu muller e as súas dúas fillas, quen lle prestan os coidados que necesita.
"O corpo fállame xa bastante pero manteño a voz, o aire, o respirar e o comer", conta nunha conversación con Efe este home, que rememora como anos atrás notou as primeiras molestias cando estaba na praia e decatouse de que lle custaba levantarse.
A partir de aí, os médicos déronlle a noticia de que padecía esta enfermidade dexenerativa e incurable, que fai que necesite dous guindastres para levantarse ao perder en gran parte a súa mobilidade.
"Quero a eutanasia porque non me gusta que o meu país teña unha lexislación da Idade Media", salienta sen dubidalo este compostelán fincado na Coruña, cidade á que se trasladou por traballo.
Aos seus ollos, a única "alternativa" á norma era a "eutanasia clandestina". "O de sempre. Se tes diñeiro solucionas. Se non tes diñeiro amólaste", reflexiona.
Por iso, neste día que supón un antes e un despois para moitas persoas pola entrada en vigor dunha lei non exenta de polémicas, Vázquez Conde sostén que a norma significa "avanzar", xa que non entende que se poida aplicar o código penal aos familiares que queren axudar a unha persoa que está a sufrir.
Non pensa demasiado a futuro, pero si remarca con coraxe e ás claras que a solicitude do suicidio asistido é o seu "plan b". "Eu creo que me vou a morrer antes de que me mate a Ela, case seguro", afirma Jesús, aínda que naturalmente non sabe "o que vai pasar mañá".
El contacta con moitos médicos e outros sanitarios que lle contan as súas experiencias con outros enfermos e comparte que hai moita xente que "non pode máis". Así as cousas, espera que na súa comunidade autónoma a normativa se aplique sen trabas, pois sabe que moitos políticos e autoridades discrepan da lei. Pide non confundir a medida cos coidados paliativos, que "son moi bos como o que son".
"En Galicia din que lles gusta a lei de paliativos, pero non meten diñeiro nela. Ademais, a lei de paliativos e a lei de eutanasia son completamente diferentes. Se eu quero acabar e non podo máis, non me poden vir con historias", defende con convencemento este graduado social.
Grazas á súa familia e ao apoio da asociación Agaela, Jesús segue por agora adiante. Relata que polo momento pode falar e non padece moito dor.
Pero se iso cambia, agradece, ao fin, o poder ter "garantías" por medio deste novo "dereito individual".
E, nunha xornada como a deste venres, sentía a necesidade de facer algo que aínda pode: falar, cunha linguaxe clara, directo e sinxelo.
