Unha vez recuperados do susto e as feridas, os damnificados polo derrube da pasarela no Marisquiño deberán botar contas para reclamar ao responsable do accidente unha compensación económica. En moitos casos farano os pais das vítimas, pois o groso dos asistentes ao accidentado concerto eran menores. Terán, iso si, que armarse de paciencia, xa que é probable que tarden uns dous anos en ver o diñeiro, que a bo seguro pertarán para que sexa o máximo posible. Aínda que a mellor noticia sería que a contía fose pequena, pois iso indicaría unha pronta recuperación sen secuelas para quen se viron involucrados no suceso.
Quen poden reclamar unha indemnización?
"Todo aquel que sufrise un dano causado por un funcionamento anormal dos servizos públicos, neste caso o derrube dunha estrutura nun terreo de titularidade pública", explica a AGN o avogado Xoán Antón Pérez Lema. "Desde unha pequena cicatriz a unha invalidez", matiza, diferenciando entre as "secuelas" e os gastos derivados do período de curación, isto é, "os días de hospitalización, de baixa laboral...".
Pérez Lema, que descarta falar sobre indemnizacións por falecemento tendo en conta que no caso do Marisquiño non se teme por ningunha vida, cre que todos os damnificados que "vexan que ou curso habitual dá súa vida se viu interrompido" polo suceso deben reclamar unha compensación.
Isto implica que tamén aqueles que non sufriron danos físicos pero si arrastran secuelas psíquicas –como cadros de ansiedade, dificultades para conciliar o soño ou concentrarse– poden facelo –"e deben", aconsella o letrado–. Con todo, prevese que das máis de 370 persoas que tiveron que ser atendidas polo suceso presente reclamación só unha parte, difícil de estimar a estas alturas. A eles Pérez Lema garante que "indemnización vai habela" independentemente de que o asunto acabe en xuízo –se na investigación se demostra que é constitutivo de delito– ou ben se resolva pola vía administrativa.
Canto diñeiro percibirán?
A contía das compensacións non se pode concretar, xa que varía enormemente en función de múltiples factores. "Non está previsto un quántum indemnizatorio na lei, por iso hai que estudar caso por caso", menciona o avogado consultado por AGN.
As cantidades, prosegue, "dependen da magnitude dás lesións; da duración das baixas, diferenciando entre días hospitalarios ou de baixa médica na casa; e as secuelas, tanto estéticas como físicas ou psíquicas. E a maiores, se esas secuelas comportan unha incapacidade permanente ou unha invalidez habería que engadir outros recargas", explica Pérez Lema.
Para facerse unha idea en termos económicos, o avogado empraza ao baremo de indemnizacións por accidentes de tráfico, moi similar ao que se utiliza en sucesos doutra índole. Cada día de baixa médica en casa compénsase con entre 30 e 50 euros, que ascenderían a 75 se o damnificado está no hospital e a 100 se o lesionado ten que ingresar na Uci, como foi o caso de dous menores no Marisquiño.
A maiores págase entre 400 a 1.600 por cada operación cirúrxica á que teñan que ser sometidas as vítimas. Difícil resulta estimar o quántum das secuelas, tanto físicas como psíquicas. Se o accidente acaba nos tribunais, será o xuíz quen o determine mirando con lupa cada caso.
Cando cobrarán?
Non antes de dous anos, sempre que os tempos xudiciais ou administrativos –dependendo se o suceso é constitutivo ou non de delito– sigan un curso normal. No caso de que o accidente desemboque nunha vista oral –como todo fai indicar–, a indemnización para cada vítima non se determinará antes de xuízo.
"Xa só a instrución levará máis dun ano e medio", comenta Pérez Lema, para recordar que "as vítimas do Alvia levan cinco anos para percibir as indemnizacións, aínda que se trata dun caso moitísimo máis grave e complexo xudicialmente, sen comparación".
Iso si, existen os chamados intereses de demora que, en caso de dilacións inxustificadas, sumaríanse á contía da indemnización. Son moi habituais.
Pódese pedir xa a compensación?
Aínda non. "Primeiramente hai que esperar a que todos vos feridos estean dados de alta", explica o avogado, que puntualiza que se refire ao "alta por curación, tamén chamada estabilización lesional, que non é ou mesmo que alta médica". "A partir dese momento –continúa– damnificar teñen un ano para reclamar, primeiro, os gastos dese tempo de curación e, a partir de aí, as secuelas, no caso de que arrastren algunha".
Como se reclama?
O máis probable é que o asunto discorra pola vía penal e sexan os avogados os que pidan as indemnizacións para os seus representados. Incluso ás veces varios letrados con clientes nunha situación similar ponse de acordo nos conceptos e contías a reclamar. No caso de que o accidente se resolvese por vía administrativa o máis sinxelo e seguro é, igualmente, acudir a un avogado especializado en compensacións e exporlle o caso para que, cos datos na man, poida facer unha valoración de face a reclamar.
Un precedente de 4.500 euros.
No paseo que se derrubou consta xa unha indemnización a unha muller que caeu e lesionou por culpa dunhas táboas rotas. A compensación foi de 4.500 euros e correu, nese caso, a cargo do Concello.
