Opinión

As Marías

DOS SANTIAGUESES de sona e lustre dos anos 40/60 poucos se acordan hoxe. Nin dos oficiais Legaz Lacambra, Quiroga Palacios, Ángel Etcheverri, Otero Aenlle, nin dos outros. Porén, na Alameda de Santiago, xunto a Rosalía, Valle Inclán, Méndez Núñez e Pais Lapido, teñen estatua As Marías. Maruxa e Coralia.  Aquelas costureiras, desquiciadas polos avatares da vida, eran as mellores máscaras a pé que acudían ao paseo pendular Alameda-Horfas-Alameda no que se citaban os estudantes daqueles tempos. Eran da mesma tropa marxinal que o Chotis, Pedrito, Juan o Cego e  o Mestre Iván. Pero aí están, sobrevivindo na memoria, desprazando a todos, como o único recordo unánime e cariñoso daqueles tempos tan uniformados, escuros e miserentos. Ao cabo, As Marías, coloristas e estrafalarias, eran o único desorde que ninguén se atreveu a perseguir.

Comentarios