NA LOITA popular polas candidaturas madrileñas queda reflectida a aclaración que lle fixera un veterano deputado conservador inglés a un mozo Churchill de estrea no Parlamento: os rivais son os dos demais partidos, pero os inimigos están dentro das propias filas. Porque o coñecido enfrontamento entre Rajoy e Aguirre chega a hostilidade en ocasións e amosa dúas concepcións políticas antagónicas a pesar de formar parte do mesmo partido e teoricamente defender idéntico proxecto. Revela un mínimo liderado nesta guerra interna o secretario xeral do PP e presidente do Goberno, porque a pesar dos desplantes públicos da exministra de Aznar foi quen de nomeala candidata á alcaldía da primeira cidade do país, só por interese electoral, pero non conseguiu apartala da presidencia rexional do partido, que é onde reside a súa fortaleza. En Madrid manda máis Esperanza que Mariano.
